اثربخشی روان درمانگری شناختی- تحلیلی، روان درمانگری شناختی و دارو درمانگری در کاهش بی ثباتی هیجانی، رفتار تکانشگری و بی ثباتی اجتماعی در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی II

هدف از تحقیق حاضر مقایسه میزان اثربخشی روان درمانگری شناختی- تحلیلی همراه با دارودرمانگری، روان درمانگری شناختی همراه با دارودرمانگری و دارودرمانگری به تنهایی در کاهش بی ثباتی هیجانی، رفتار تکانشگری و بی ثباتی اجتماعی در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نوع دو بود.
در این مطالعه، سه گروه 16 نفری از مراجعه کنندگان به مراکز درمانی انتخاب شده و به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی روان درمانگری شناختی- تحلیلی همراه با دارودرمانگری، روان درمانگری شناختی همراه با دارودرمانگری و دارودرمانگری بدون مداخله روانشناختی گمارده شدند. قبل و پس از دوره درمان، پرسشنامه فایل روان درمانگری توسط آزمودنی های تکمیل شد. این پرسشنامه آزمودنی ها را از لحاظ سه الگوی دام ها، دوراهی ها و موانع بررسی کرد. داده ها به کمک روش تحلیل کوواریانس تحلیل گردید.
در متغیر دام ها، دوراهی ها و موانع در گروه روان درمانگری شناختی- تحلیلی همراه با دارودرمانگری کاهش معناداری نسبت به گروه شناخت درمانی همراه با دارودرمانگری و گروه دارودرمانگری به تنهایی مشاهده شد. در گروه شناخت درمانگری همراه با دارو درمانگری این کاهش نسبت به گروه دارودرمانگری به تنهایی معنادار بود و کاهش معناداری در گروه دارودرمانگری به تنهایی مشاهده نشد.
نتایج نشان می دهد اثربخشی روان درمانگری شناختی- تحلیلی درکاهش الگوی ناسازگارانه دام ها، دوراهی ها و موانع در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی دو، بیش از شناخت درمانگری همراه با دارودرمانگری و دارودرمانگری به تنهایی می باشد و به دنبال آن انتظار می رود که کاهش معناداری در سطح بی ثباتی هیجانی، رفتار تکانشگری و بی ثباتی اجتماعی در این گروه مشاهده شود. ولی این کاهش معنادار در گروهی که تنها دارودرمانگری را دریافت نمودند، مشاهده نشد.