اثر ترکیبات محیط کشت بر تولید آنزیم هیالورونیداز توسط جدایه باسیلوس

امروزه آنزیم هیالورونیداز در پزشکی، داروسازی، مهندسی بافت، انکولوژی و چشم پزشکی کاربرد گسترده ای دارد. اهمیت درمانی هیالورونیداز براساس شکست هیالورونان در بافت ها می باشد که موجب افزایش نفوذپذیری غشا، کاهش ویسکوزیته و تسهیل انتشار مایعات تزریق شده می شود. هیالورونیداز به عنوان ماده جانبی، جذب و انتشار داروهای تزریقی مثل آنتی بیوتیک ها را تسریع و افزایش می دهد، و کارآیی بیهوشی های موضعی را بهبود می بخشد. امروزه تولید این آنزیم توسط میکروارگانیسم ها مورد توجه قرار گرفته است. نظر به اینکه محیط کشت BHI براث محیط گران قیمتی است و نمی تواند به عنوان یک محیط کشت با صرفه از نظر اقتصادی، برای تولید صنعتی آنزیم هیالورونیداز توسط میکروب ها به کار رود؛ لذا در این مطالعه تلاش گردید تا محیط کشت سنتزی طراحی شود که تولید آنزیم را در حد محیط BHI براث (Unit/ml4/7) داشته باشد و ضمنا از لحاظ اقتصادی نیز مقرون به صرفه باشد.
در این تحقیق از جدایه G8 جداشده از خاک بهشت زهرای تهران به عنوان سویه بومی تولیدکننده آنزیم هیالورونیداز استفاده شد. این جدایه نوعی باسیل اسپوردار هوازی است. در بررسی انجام شده علاوه بر تعیین نوع ترکیبات محیط کشت، میزان غلظت آنها نیز در محیط کشت سنتزی توسط طراحی تاگوچی به دست آمد. سنجش میزان تولید آنزیم به کمک روش کربازول صورت گرفت.
در این مطالعه، تولید آنزیم توسط جدایه G8، با استفاده از طراحی تاگوچی در محیط کشت حاوی فروکتوز g/l5، عصاره مخمر g/l15، کلرید آمونیوم g/l10 همراه با دور شیکر rpm250 صورت گرفت. میزان تولید آنزیم در این شرایطunit/ml04/8 گزارش گردید که میزان قابل توجهی است.
نتایج به دست آمده از این پژوهش می تواند جهت طراحی محیط های کشت صنعتی و تعیین شرایط فیزیکوشیمیایی محیط کشت نظیر میزان هوادهی برای تولید بهینه آنزیم هیالورونیداز توسط جدایهG8 به کار رود.