بررسی پراکندگی گیرنده های هورمونی در سرطان پستان

سرطان پستان شایع ترین بدخیمی در زنان است و از علل اصلی مرگ در اثر سرطان در زنان محسوب می شود. وجود گیرنده های هورمونی از جمله عوامل خطرساز بروز این سرطان است. هدف از این مطالعه، بررسی ویژگی های بالینی و پاتولوژی سرطان پستان و الگوی پراکندگی گیرنده های هورمونی آن بود.
در این مطالعه ی گذشته نگر، 54 بیمار مبتلا به سرطان پستان، که تحت عمل جراحی ماستکتومی رادیکال اصلاح شده (MRM یا Modified radical mastectomy) قرار گرفته بودند، بررسی شدند.
میانگین سنی کل بیماران (00/11) 23/50 سال (بازه ی 75-32 سال) و میانگین اندازه ی تومور پستان آن ها (64/2) 95/4 سانتی متر (بازه ی 11-1 سانتی متر) بود. 46 بیمار (6/86 درصد) دچار کارسینوم مهاجم مجرایی پستان بودند. 40 مورد (1/74 درصد) بیشتر از 44 سال داشتند. 39 مورد (22/72 درصد) دارای گیرنده ی استروژنی بودند که 19 مورد در پستان راست، 19 مورد در پستان چپ و یک مورد در هر دو پستان درگیری مشاهده شد. از 15 مورد گیرنده ی استروژنی منفی، در 12مورد (80 درصد) سمت راست و فقط در 3 مورد (20 درصد) سمت چپ درگیر بود. از 33 مورد گیرنده ی پروژسترون مثبت، 17مورد در سمت راست و 16 مورد در سمت چپ و از 21 مورد پروژسترون منفی، 14 مورد در سمت راست، 6 مورد در سمت چپ و یک مورد در دو پستان درگیری داشتند.
نتایج این مطالعه حاکی از تفاوت در پراکندگی گیرنده های هورمونی در پستان سمت راست و چپ بود. به نوعی، بیماران بدون گیرنده های هورمونی (رسپتور منفی)، بیشتر دچار سرطان در پستان سمت راست می شوند. شاید با پژوهش های سلولی- مولکولی و ژنتیکی بیشتر درباره ی این دو گروه، افقی تازه در شناخت، پیش گیری و درمان این بیماری به دست آید.