سرانه فضای سبزشهری در ایران و جهان، با تاملی بر کارآمدی ها و ناکارآمدی های آن در شهرهای کشور

با توجه به اهمیت فضای سبز وتاثیر آن در ارتقاء کیفیت فضاهای شهری، بهبود جنبه های زیست محیطی و زندگی شهری و افزایش سلامت و بهداشت شهری، مطالعه در وضعیت فضاهای سبزشهری با بازنگری در روش ها، استاندارد ها وسرانه ها در سالهای اخیر مورد توجه شهرسازان، جغرافی دانان وکارشناسان محیط زیست قرار داشته است.
در این راستا و به منظور بهبود وضعیت فضای سبزشهرهای کشور و درک اصولی از نقش سرانه ها در برنامه ریزی فضای سبزشهرها، در این تحقیق، بدوا چهارچوب نظری برنامه ریزی فضای سبزشهری وسرانه ها درجهان با تشریح مدل های نظری وسیرتغییرات وتحولات آنها تبیین وسپس با ارائه اطلاعات و آمار مربوط به سرانه های فضای سبزشهری در ایران و جهان مقدمات بررسی فراهم و در نهایت روش ها و مقادیر، مورد ارزیابی مقایسه ای قرار می گیرند.
نتایج تحقیق از سویی بیانگر وجود تفاوت های اساسی در روش های برنامه ریزی و مقادیر سرانه ها و استانداردهای فضای سبز در ایران و جهان بوده و از سویی دیگر مبین این امر است که با استمرار روش های کنونی در ایران واستفاده ازسرانه های متعارف فعلی، تحقق«شهرهای سبز» تصوری بسیار آرمان گرایانه است. لذا لزوما بازنگری درمقادیرسرانه ها و نیزتفکیک سرانه به اجزاء مشخصی چون سرانه پارک های محدوده شهر، سرانه تفرجگاه های حریم شهر و... ضروری است.
یافته ها و نتایج تحقیق بر لزوم تفکیک سرانه فضای سبز به دو بخش اصلی سرانه فضای سبز درون و پیرامون شهری، ارتقاء میزان سرانه های مورد عمل کنونی از 12-7 مترمربع به 18-12 مترمربع در درون شهر، تامین سرانه 36-24 مترمربع سرانه فضای سبزگردشگاهی در پیرامون شهرها و همچنین لزوم تامین بخشی از فضاهای سبز مورد نیاز شهری در پروژه های آماده سازی قطعات توسعه جدید و یا نوسازی و بازسازی محلات، فزون بر رعایت سرانه فضای باز بر اساس دستورالعمل کنترل تراکم ساختمانی تاکید دارد.