مخاطب، ارتباطات رسانه ای و پایان ارتباطات جمعی: مطالعه رابطه بین میزان تعلقات فرهنگی ایرانیان مقیم تورنتو و چگونگی استفاده آنان از رسانه های تصویری

با به پایان رسیدن عصر ارتباط «جمعی» و جایگزینی ارتباط «رسانه ای» و همچنین رفتار غیر قابل پیش بینی مخاطبان به دلیل افزایش سواد رسانه ای، تعدد و تنوع وسایل ارتباطی، امکان دسترسی به وسایل ارتباطی گوناگون و بسیاری از عوامل روان شناختی، جامعه شناختی و فنآورانه دیگر از یک سو، و افزایش میزان تحرک جغرافیایی و مهاجرت افراد از سوی دیگر، مقاله حاضر بر آن است تا با در نظر داشتن دو رویکرد «جامعه شناختی» و «نشانه شناختی» و تلفیق دیدگاه های «مخاطب محور» و «رسانه محور» با تکیه بر پیشینه و هویت فرهنگی مخاطبان، رفتار رسانه ای آنان در مهاجرت را مورد بازبینی قرار دهد. به این منظور رفتار رسانه ای ایرانیان شهر تورنتو در کشور کانادا با استفاده از روش پیمایش مطالعه می شود. در این مطالعه رابطه بین میزان تعلقات فرهنگی مخاطبان و چگونگی استفاده آنان از رسانه ها، و همچنین رابطه بین نیازهای آنان و نوع رسانه انتخابی شناسایی می شود. در این مقاله گزارش نتایج حاصل از پژوهش در دو بخش نظری و میدانی ارائه می شود.