مطالعه مکانیسم های مقاومت غیر مبتنی بر محل هدف در بیوتیپ های فالاریس Phalaris minor Retz مقاوم به علفکش های آویلوکسی فنوکسی پروپیونات

بازدارنده های استیل کوآنزیم آکربوکسیلاز، علف کش های رایج برای کنترل پس رویشی علف های هرز باریک برگ در مزارع گیاهان پهن برگ می باشند. تعدادی از این علف کش ها برای کنترل علف های هرز باریک برگ در مزارع گندم و جو استفاده می شود. اخیرا چند بیوتیپ از علف هرز فالاریس مقاوم به علف کش های بازدارنده آریلوکسی فنوکسی پروپیونات از جمله دایکوفوپ متیل، فنوکساپروپ پی اتیل و کلودینافوپ پروپارژیل در برخی مزارع گندم استان فارس که سالهای متمادی در معرض تیمار با این باریک برگ کش بودند، شناسایی شده است. مطالعات قبلی بیوشیمیایی نشان داد که مکانیسم مقاومت به این علف کش ها در بیوتیپ های SR3، MR4 و AR بدلیل وجود آنزیم تغییر یافته ACCase می باشد. اما میزان حساسیت این آنزیم در سایر بیوتیپ های مقاوم (FR2، FR3، FR4،FR5، FR6، FR8، MR1، MR2، ER1، ER2وGR2-1) تفاوت معنی داری با بیوتیپ حساس نداشت. آزمایشهایی برای تعیین میزان نهشت، جذب و انتقال علف کش دایکلوفوپ متیل در دو بیوتیپ مقاوم SR3 و FR8 و بیوتیپ حساس ES در سال 1387 در آزمایشگاه شیمی کشاورزی دانشگاه کوردوبای اسپانیا انجام شد تا مکانیسم یا مکانیسم های احتمالی مقاومت غیر مبتنی بر محل هدف در این بیوتیپ ها مورد مطالعه قرار گیرد. میزان نهشت و جذب علف کش دایکلوفوپ متیل در دو بیوتیپ مقاوم تفاوت معنی داری با بیوتیپ حساس نشان نداد. در هر سه بیوتیپ، عمده علف کش جذب شده، در برگ تیمار شده باقی ماند و میزان بسیار ناچیزی به سایر بخشهای گیاه منتقل شد. میزان متابولیسم علف کش نیز در هر سه بیوتیپ یکسان بود. از آنجاییکه بیوتیپ FR8 فاقد آنزیم مقاوم بوده و از طرف دیگر میزان نهشت، جذب، انتقال و متابولیسم علف کش نیز در آن تفاوت معنی داری با بیوتیپ حساس نشان نداد، احتمالا مکانیسم ناشناخته ای در مقاومت این بیوتیپ دخیل می باشد.