بررسی تاثیر تمرینات نوروماسکولار بر روی بالانس، راه رفتن و افسردگی بیماران مبتلا به MS

مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های نورولوژیک پیشرونده در افراد جوان بالغ می باشد، این بیماری منجر به ایجاد پلاک های دمیلینه در ماده سفید دستگاه عصبی مرکزی شده و در نتیجه علائم نورولوژیکال را به وجود می آورد.
این مطالعه از نوع آینده نگر، شبه تجربی و یک سویه کور و غیر تصادفی است و به منظور بررسی اثر تمرینات نروماسکولار بر روی بالانس، راه رفتن و افسردگی بیماران M.Sدر سال 88- 87در سطح شهر اصفهان انجام گرفته است. در این مطالعه طی 10 جلسه برای 24 بیمار مبتلا به M.S با شرایط دموگرافی.
(میانگین سن:06/11 33/33، قد: 81/8 66/169 وزن:97/5 87/66 و مدت زمان ابتلا: 19/4 64/6 سال)تمرینات نوروماسکولار به صورت یک روز در میان انجام شد. اطلاعات حاصل از انجام آزمون ها قبل از درمان، بعد از درمان و هنگام Follow up جمع آوری گردید.
به منظور بررسی تعادل از Berg Balance scale برای راه رفتن از Dynamic Gait Index و جهت ارزیابی افسردگی از پرسش نامه افسردگی Beck استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری نتایج به دست آمده از نرم افزار13 spss و برای مقایسه وضعیت بیماران در مراحل مختلف از آزمون T زوج شده استفاده گردید.
پس از بررسی های آماری نتایج زیر حاصل گردید:بین وضعیت تعادل، راه رفتن و افسردگی بیماران، قبل و بعد از درمان تفاوت معنی داری وجود داشت.(P=0.00)بین وضعیت تعادل P=0.00))وراه رفتن(P=0.03) بیماران قبل از درمان و در زمان follow up تفاوت معنی داری وجود داشت.
بین وضعیت تعادل (P=0.00)و راه رفتن(P=0.01) بیماران بعد از درمان و در زمان follow up تفاوت معنی داری وجود داشت.
بین وضعیت افسردگی بیماران بعد از درمان و در زمان follow up (P=0.14) و قبل از درمان و در زمان follow up (P=0.06)تفاوت معنی داری وجود نداشت.
بحث: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که انجام تمرینات نوروماسکولار به صورت مداوم با فرض ثابت ماندن شرایط بیمار باعث بهبودی در شاخص های تعادل، راه رفتن و افسردگی بیماران مبتلا به MSمی شود. با توجه به روند بیماری در صورت توقف انجام تمرینات، شرایط بیمار به وضعیت اولیه بر خواهد گشت.