رابطه بین ناهنجاری زانوی پرانتزی با عملکرد و قدرت اندام تحتانی در فوتبالیست های نوجوان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ناهنجاری زانوی پرانتزی با عملکرد و قدرت اندام تحتانی در فوتبالیست های نوجوان بود.
برای انجام این تحقیق 60 فوتبالیست نوجوان با میانگین سنی78/0 ±2/15 سال، میانگین وزنی39/3±9/58 کیلوگرم و میانگین قد21/6±166 سانتی متر انتخاب شدند. برای ارزیابی وضعیت بدنی آزمودنی ها از روش کندال و خط شاقول استفاده شد. ناهنجاری زانوی پرانتزی با استفاده از کولیس اندازه گیری و ثبت شد. همچنین برای بررسی قدرت و عملکرد اندام تحتانی آزمودنی ها از آزمون اسکوات روی یک پا و بدست آوردن حداکثر فاصله، بیشترین فاصله بدست آمده از لی لی روی یک پا، انجام سه لی لی متوالی روی یک پا و بدست آوردن بیشترین فاصله، پرش عمودی و آزمون تی استفاده شد. برای بررسی اختلاف آزمون ها در دو گروه تحقیقی از تی مستقل استفاده شد.
با توجه به نتایج بدست آمده از تحقیق حاضر، اختلاف معنی داری بین دوگروه در اجرای آزمون ها یافت نشد[پرش عمودی(P=0.005)، اسکوات روی یک پا و بدست آوردن حداکثر فاصله(P=0.019)، بیشترین فاصله بدست آمده از لی لی روی یک پا (P=0.011)، انجام سه لی لی متوالی روی یک پا و بدست آوردن بیشترین فاصله (P=0.008) و آزمون تی (P=0.003)].
با توجه به نتایج بدست آمده از این تحقیق نتیجه گیری می شود وضعیت بدنی در متغیرهای اجرا در فوتبالیست ها تاثیرگذار بوده و ناهنجاری زانوی پرانتزی می تواند باعث تضعیف اجرا گردد.