توسعه مدل ریاضی سیستم کنترل فازی پایین دست در کانال های آبیاری

محدودیت منابع آب و عملکرد ضعیف شبکه های آبیاری، توجه بیشتر محققان را به بهبود مدیریت توزیع و تحویل آب با به کارگیری سیستم های کنترل مناسب تر جلب کرده است. توسعه سیستم های کنترل در کانال های آبیاری به دلیل پیچیدگی رفتار هیدرولیکی، مستلزم استفاده از مدل های هیدرودینامیک است. امروز استفاده از تئوری فازی در بسیاری از مسائل مهندسی معمول شده است. در این تحقیق از تئوری فازی برای کنترل جریان در کانال های آبیاری استفاده شده است. به منظور توسعه مدل ریاضی سیستم کنترل فازی، از مدل هیدرودینامیکICSS -که توانایی شبیه سازی شرایط هیدرولیکی جریان غیر ماندگار را در تعامل با سیستم های کنترل دارد - استفاده شد. پس از توسعه سیستم کنترل فازی، عملکرد آن در کانال استاندارد شماره دو، معرفی شده توسط ASCE، با در نظر گرفتن تغییرات قابل توجه آبگیری از کانال، مطالعه شد. برای ارزیابی سیستم کنترل فازی از شاخص های خطای مطلق حداکثر، خطای مطلق تجمعی و زمان عکس العمل سیستم و نمودار تغییرات زمانی عمق آب، بازشدگی دریچه و دبی جریان استفاده شده است.
نتایج به دست آمده نشان می دهد که با اعمال تغییرات در نظر گرفته شده برای آبگیری از کانال، حداکثر انحراف عمق آب از عمق هدف به میزان 9/1 درصد است. همچنین حداکثر زمان لازم برای بازگشت عمق جریان به محدوده یک درصدی از عمق هدف پس از خارج شدن از این محدوده -که سرعت عکس العمل سیستم را نشان می دهد- 8/1 دقیقه بوده است. این مقادیر حاکی از آن است که سیستم کنترل فازی توسعه یافته عملکرد مناسب و مطلوبی را در کنترل پایین دست کانال آبیاری ارائه کرده و برای کاربرد در شرایط واقعی قابل توصیه است.