بررسی اثر تسطیح کننده های لیزری و مرسوم بر حجم آب مصرفی، شاخص تسطیح و ضریب یکنواختی زمین در اهواز

انجام عملیات خاک ورزی طی چندین سال سبب ناهمواری سطح خاک مزرعه می گردد. در حال حاضر در بیش تر نقاط کشور عملیات تسطیح توسط لولرهای (تسطیح کننده های) مرسوم انجام می شود که این روش تسطیح از دقت بالایی برخوردار نمی باشد. در این مطالعه برای اولین بار در شهرستان اهواز لولر لیزری میسکین و لولر مرسوم (لولردقت کشت شیراز) مورد مقایسه فنی قرار گرفتند. این پژوهش در سال زراعی 88-1387 در مزرعه ای با بافت خاک لوم رسی در روستای الباجی واقع در 10 کیلومتری شمال شهرستان اهواز در استان خوزستان انجام گرفت. فاکتورهای مورد اندازه گیری عبارت بودند از: حجم آب مصرفی، شاخص تسطیح (LI) و ضریب یکنواختی زمین (LUC). پژوهش در زمینه روش های تسطیح اراضی نیاز به کرت هایی با سطح وسیع دارد تا بتوان دقت ماشین های تسطیح را اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه نمود. مزرعه آزمایشی شامل 14 کرت یک هکتاری بوده و روش آماری به کار برده شده آزمون تی- استیودنت با دو تیمار (تسطیح به وسیله لولر لیزری و مرسوم) و 7 تکرار بود. آنالیز آماری توسط نرم افزار SPSS انجام شد. نتیجه مقایسه میانگین ها نشان داد که اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1 درصد بین لولرهای لیزری و مرسوم از نظر حجم آب مصرفی وجود دارد و لولر لیزری در مقایسه با لولر مرسوم 35 درصد زمان آبیاری را کاهش داد. به این ترتیب کاربرد لولر لیزری میزان حجم آبیاری را در حدود 82 لیتر در ثانیه کاهش داده است. شاخص تسطیح به دست آمده در تسطیح لیزری نسبت به تسطیح مرسوم به عدد صفر نزدیک تر بود. به عبارت دیگر مقدار این شاخص در روش تسطیح لیزری قابل قبول تر و مناسب تر از روش تسطیح مرسوم بوده است. ضریب یکنواختی زمین در لولر لیزری به عدد 1 نزدیک تر بوده که نشان از ضریب یکواختی بهتر و دقت بیش تر آن نسبت به لولر مرسوم دارد. در کل، با توجه به برتری لولر لیزری از نظر شاخص های فنی، استفاده از آن قابل توصیه به کشاورزان در شهرستان اهواز می باشد.