سطح سرمی روی و مس در بیماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش فوقانی در مقایسه با افراد سالم

سرطان فوقانی دستگاه گوارش فوقانی یکی از شایعترین علل مرگ ومیر است. برای شروع و پیشرفت این سرطان مجموعه ای از عوامل داخلی و خارجی نقش دارند که از جمله این عوامل می توان به عناصر کمیاب اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی عناصر کمیاب روی، مس و نسبت آنها در بیماران مبتلا به سرطان فوقانی دستگاه گوارش در مقایسه با گروه شاهد می باشد.
در این مطالعه توصیفی-مقایسه ای، تعداد 35 بیمار مبتلا به سرطان دستگاه گوارش فوقانی و 41 نفر سالم بعنوان گروه شاهد انتخاب شدند. پس از جداسازی سرم از خون تام، مس و روی آنها به روش اسپکترومتری جذب اتمی با کوره گرافیتی اندازه گیری شد.
میانگین مقادیر روی و مس بیماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش فوقانی به ترتیب 15/0±62 /0 و 33/0±65/1 ppm بود. از طرفی میانگین مقادیر روی و مس در گروه شاهد به ترتیب 14/0± 75/ 0و32/0±5/1 ppm بود. بین میانگینهای روی بیماران و افراد شاهد تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0p<). نسبت مس به روی در گروه بیمار71/0± 78/ 2 ppm و در گروه شاهد 51/0± 04/2 ppm بود که این نسبت هم بین دو گروه مورد مطالعه از نظر آماری معنی دار بود (001/0p<). بر اساس نتایج بدست آمده می توان پیشنهاد کرد که تغییرات عناصر کمیاب در سطح سرمی در بیماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش فوقانی، شاید در روند تغییرات بیولوژیک سلولهای سرطانی و پیشرفت آن نقش داشته باشد.