مقایسه بین کلومیفن سیترات و لتروزل همراه با گنادوتروپین در سیکل های تلقیح داخل رحمی

کلومیفن سیترات بعنوان آگونیست و آنتاگونیست استرو‍‍‍ژن، خط اول درمان در تحریک تخمک گذاری محسوب می گردد. ولی عمل آنتی استروژنی آن بر روی موکوس سرویکس و آندومتر باعث کاهش میزان باروری در سیکل های درمانی می شود. دیده شده که لتروزل به عنوان یک مهار کننده آروماتاز، میزان قابل قبول بارداری قابل قیاس با کلومیفن دارد.
هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو داروی کلومیفن سیترات (CC) و لتروزل در ترکیب با گنادوتروپین در بیماران کاندید IUIبود.
160 بیمار مراجعه کننده به یک مرکز دانشگاهی و یک کلینیک نازائی خصوصی کاندید IUI در این مطالعه وارد شدند. بیماران بصورت راندوم به دو گروه A (لتروزل و گنادوتروپین) و گروه B (کلومیفن و گنادوتروپین) تقسیم شدند. بیماران گروه A(80 مورد) از روز 7-3 قاعدگی 5 میلی گرم لتروزل همراه با گنادوتروپین و بیمارن گروه B، 5 میلی گرم کلومیفن از روز 7-3 سیکل قاعدگی همراه با گنادوتروپین ((HMG از روز 8 سیکل دریافت نمودند. وقتی قطر فولیکول به 18 میلی متر رسید hCG جهت تخمک گذاری تزریق و 40-36 ساعت بعد IUIانجام شد. اندازه گیری سطح استرادیول، تعداد فولیکول، ضخامت آندومتر در زمان تزریق hCG و میزان بارداری بالینی به عنوان نتایج مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند.
هر دو گروه از نظر خصوصیات گروه های مورد بررسی مشابه بودند. سطح استرادیول در گروه لتروزل نسبت به گروه کلومیفن از نظر آماری پائین تر بود (0/002>p؛ pg/mL 106±283 Vs. 86±236). ولی تعداد فولیکول mm18 در گروه کلومیفن نسبت به گروه لتروزل بالاتر بود (2.2±.68 Vs. 2.02±0.63 respectively; p=0.025). ضخامت آندومتر در زمان تزریق hCG در گروه لتروزل بیشتر گزارش گردید (9.08±1.2 mm Vs. 8.1±1.9 mm; p=0.0001). میزان حاملگی بالینی در دو گروه مشابه بود.
لتروزل داروئی خوب و مقرون به صرفه به عنوان جایگزین کلومیفن در سیکل های IUI می باشد.