سنت و نوآوری در نقد ادبی فارسی و عربی

در نقد ادبی کهن فارسی و عربی دو جریان نقدی متفاوت پدید آمد که یکی از آن دو به بازگشت به اصول کهن ادب و شعر فرامی خواند و بر پایبندی به این اصول پا می فشارد،و دیگری به تجدید و نوآوری در این زمینه اهمیت می داد، از این رو تصویری نه چندان روشن از اختلافات میان دو گروه در صحنه ادبیات آشکار گردید.در دوره کنونی این درگیری هاا میان طرفداران نوآوری و پیروان سنتگرایی شدت گرفت، شاید علت اصلی این امر رویکرد ایرانیان و عرب ها به غرب و دانش های غربی بوده باشد. یکی خواستار فراموشی گذشته و نوآوری بر اساس نظریه های نوین غربی است و دیگری با تعصب هرچه تمامتر تمامی علوم غربی را رد می کند و نمی پذیرد، در این میان کسانی هستند که به میانه روی و اعتدال گرایش دارند،ولی این درگیری به سود هواداران نوآوری تمام شد که به نوبه خود به دو گروه نوآوران سنتگرا و نوآوران چپگرا تقسیم می شوند. آنچه اینجا بحث می شود بررسی حقیقت این تقابل میان نوآوری و سنتگرایی در نقد ادبی کهن و معاصر فارسی و عربی و همچنین توضیح رویکردهای مهمترین طرفداران دو گروه است.