تاثیر آموزش حل مساله بر خودمدیریتی و هموگلوبین گلیکوزیله نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک

دیابت شیرین نوع یک شایع ترین بیماری آندوکرین کودکان است. یکی از اهداف مهم پرستاری در این بیماران، دستیابی کودک و خانواده اش به خودمدیریتی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش حل مساله بر خودمدیریتی و هموگلوبین گلیکوزیله نوجوانان مبتلا به این بیماری انجام گرفت.
این مطالعه از نوع تجربی است. نوجوانان 19-10 ساله که حداقل یک سال از ابتلای آنان به دیابت نوع یک گذشته بود، به طور تصادفی در دو گروه برنامه معمول و آموزش حل مساله قرار گرفتند. گروه آزمون تحت آموزش شش جلسه ای فرآیند حل مساله قرار گرفتند و میزان خودمدیریتی و هموگلوبین گلیکوزیله نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک قبل از شروع مداخله و سه ماه بعد از آنان ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS 16 و آزمون های تی مستقل و زوجی، من ویتنی و ویلکاکسون انجام شد.
در گروه مداخله قبل و بعد از آموزش حل مساله، میزان خودمدیریتی از لحاظ حیطه بهداشت عمومی 57/76 درصد، رژیم درمانی 11/49 درصد، حضور اجتماعی 20/112 درصد و خودمدیریتی کل 75 درصد افزایش یافته است (001/0

نتیجه گیری

آموزش حل مساله در ارتقای خودمدیریتی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک تاثیر چشمگیری دارد.