استفاده از نانو لوله کربنی تک جداره در ساخت زیست حسگر گلوکوز

در این مقاله برای ایجاد بستری مناسب از آنزیم گلوکوزاکسیداز با مزایای سطح عملیاتی و بازدهی بیشتر، کنترل دقیق تر واکنش آنزیمی، جلوگیری از نابودی و هدررفتن آنزیم ها و همچنین استفاده و انتقال آسان و راحت بستر آنزیمی بعد از انجام چندین مرحله اصلاح سطح و رشد دادن نانولوله های کربنی تک جداره (SWCNT) برروی ورق طلا از آنها به عنوان بستر تثبیت، استفاده شده است. برای اتصال و تثبیت بهتر آنزیم برروی بستر، بستر آماده شده توسط اسید سولفوریک و اسید نیتریک غلیظ و مقدار زیادی آب یونیزه شستشه شده و برای جلوگیری از اثر مخرب فلز طلا برروی آنزیم و جلوگیری از غیر فعال شدن آن، قبل از عملیات تثبیت، سطح به ماده سیستامین آغشته گردیده است. با توجه به اندازه بزرگ آنزیم گلوکوزاکسیداز در مقایسه با سطح بستر، برای ایجاد اتصال از ماده واسطی با یک سر آمیدی و یک سر پیرینی به عنوان واسط و انتقال دهنده استفاده شده و برای پایدار نمودن این اتصال، بستر آماده شده چندین ساعت، در محلول دی متیل فرمامید (DMF)1 قرارگرفته است. میزان فعالیت آنزیم تثبیت شده در طول موج nm 460 توسط دستگاه طیف نورسنج اندازه گیری و برای بررسی پایداری آن در زمانهای مختلف، نمودار میزان فعالیت در مقابل زمان رسم شد. بستر تهیه شده که دارای میزان زیادی آنزیم گلوکوزاکسیداز است می تواند به عنوان الکترود در حسگرها به کارگرفته شود.