تاثیر تجویزآهن تزریقی و خوراکی بر میزان پاسخ دهی به اریتروپویتین صناعی در درمان آنمی بیماران همودیالیزی

تولید ناکافی اریتروپوئیتین علت اصلی آنمی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه می باشد و کمبود آهن ذخیرشده یا در دسترس، شایع ترین علت کاهش پاسخ به اریتروپوئیتین صناعی در درمان آنمی بیماران تحت همو دیالیز می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر تجویز آهن تزریقی و خوراکی بر میزان پاسخ دهی به اریتروپویتین صناعی در افزایش هموگلوبین بیماران همودیالیزی انجام شد.
در این کارآزمایی بالینی یک سوکور 42 بیمار همودیالیزی مرکز آموزشی درمانی پنجم آذر گرگان که غلظت هموگلوبین آن ها پس از هفت هفته درمان با 2000 واحد اریتروپویتین زیر جلدی (هفته ای سه نوبت پس از پایان هر جلسه دیالیز) کم تر از 10 بود وارد مطالعه شدند. پس از یک هفته فاصله زمانی از پایان آخرین دوز تزریق اریتروپویتین، اندازه گیری های پایه سطح سرمی Hb، Ferritin و SI/TIBC انجام شد. پس از تخصیص تصادفی، گروه اول مصرف اریتروپیتین همراه آهن خوراکی(قرص 50 میلی گرمی روزانه) و گروه دوم مصرف اریتروپیتین همراه آهن تزریقی (100 میلی گرم ونوفر هفته ای سه نوبت پس از پایان هر جلسه دیالیز) به مدت هفت هفته دریافت کردند و در نهایت متغیرهای وابسته مورد نظر مجددا اندازه گیری شدند. داده ها توسط آزمون های آماری تی مستقل و تی زوجی با نرم افزار SPSS16 تجزیه و تحلیل شد.
میانگین هموگلوبین و درصد اشباع آهن در هر دو گروه بعد از مداخله افزایش معنی داری داشت (05/0> P) ولی اختلاف میانگین قبل و بعد در گروه آهن تزریقی بیشتر از گروه آهن خوراکی بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود(05/0> P). میانگین فریتین قبل و بعد در گروه آهن خوراکی معنی دار نبود(05/0< P) درحالی که در گروه آهن تزریقی این اختلاف معنی دار بود(05/0> P).
نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از آهن تزریقی در کنار اریتروپویتین، پاسخ بهتری در درمان آنمی بیماران همودیالیزی ایجاد می کند.