رویکردی نوین به سوی مراکز تحقیقات هنر و معماری

پرداختن به موضوع هنر و ابعاد عملکردی آن، مقوله‎ای است پیچیده که فراتر از جنبه های فراغتی و تفننی موضوعات هنری است. هنر به عنوان یک موضوع جامع و گسترده‎ی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و جامعه‎شناسی، در قالب یک راهکار ارتباطی میان انسان‎ها عمل می‎کند تا ایده ها، مفاهیم، احساسات و پیام‎های هنرمند از طریق آفرینش‎گری هنری به مخاطبان هنر، که همانا جامعه‎ی هنرمند است، عرضه شود و عموم مردم با مضامین و احساساتی جدید پیوند یابند. هنر با آداب، ارزش ها، فرهنگ ها، سنن، آرزو ها و خواست های انسانی درمی آمیزد و سپس با وساطت رمزهای زیبایی‎شناسی و ایده های خلاقانه‎ی فردی، آفرینشگری یک اثر هنری صورت می‎گیرد. به این ترتیب مفاهیم و اندیشه های متعددی در قالب یک اثر بصری به مخاطب عرضه می‎شود. هنر در جامعه‎ی امروز به‎عنوان ابزاری جهت رشد فکری، اجتماعی و فرهنگی افراد جامعه ایفای نقش می‎نماید. حال با توجه به رسالت هنر و اهمیت ارزش‎های هنری در جامعه، اهمیت پرداختن به مقوله‎ی آموزش وپژوهش هنری در جهت پیشبرد اهداف عملکردی هنر در جامعه، بیش از پیش نمایان می‎شود. در این راستا طراحی مراکز تحقیقات هنر و معماری با هدف اصلی ارتقای ابعاد هنری، علمی، پژوهشی، فرهنگی و اجتماعی جامعه موضوع این پژوهش قرار گرفته است تا با رویکردی متفاوت به بسط و توسعه‎ی انواع هنرها و به خصوص معماری در ایران پرداخته شود.