بررسی آزمایشگاهی گیر حاصل از یک روش ابداعی پین گذاری در مقایسه با روش معمول در دندان های مولر مندیبل انسان

از دیر باز ایجاد گیر جهت ترمیم پوسیدگی های وسیع از مشکلات دندانپزشکی به شمار می رفته است. جهت حل این مشکل، راه حل های مختلفی چون قراردادن پین در داخل عاج ارائه شده اند که خود می توانند مشکلاتی نظیراحتمال سوراخ شدن پالپ و سطح خارجی دندان را افزایش دهند.با معرفی سیستم های باندینگ و کامپوزیت نیاز به ایجاد گیر مکانیکی حذف گردید. با توجه به امکان باند کامپوزیت ها به دندان، به نظر می رسد با قراردادن یک لایه کامپوزیت قبل از ترمیم دندان با آمالگام و قراردادن پین در آن به گونه ای که هم در لایه کامپوزیتی و هم در عاج قرار گیرد، بتوان از مخاطرات احتمالی نفوذ نامطلوب پین در دندان پیشگیری نمود. بنابراین هدف از انجام این تحقیق، بررسی گیر حاصل از یک روش ابداعی پین گذاری با استفاده از کامپوزیت در مقایسه با روش معمول بود.
سه گروه در مطالعه تجربی حاضر مورد بررسی قرار گرفتند. گروه های A و B شامل 15 نمونه دندان های مولر مندیبل وگروه Cشامل 15 نمونه کامپوزیتی بودند. در گروه های A و B تاج نمونه های دندانی تا 3 میلی متری C EJ، به شکل مسطح قطع شدند. در گروه A پینT.M.S minim به عمق 2 میلی متر درون عاج قرار گرفت. در گروه B، پس از قطع دندان ها یک لایه کامپوزیت 1 میلی متری روی دندان قرار داده شد. سپس پین T.M.S minim درون آن قرار گرفت به گونه ای که 1 میلی متر در عاج و 1 میلی متر در کامپوزیت استقرار یافت. در گروه C، 15 قطعه استوانه کامپوزیتی به ارتفاع 5 میلی متر و قطر 8 میلی متر تهیه و پین T.M.S minim به عمق 2 میلی متر درون آنها قرار داده شد. سپس نمونه ها توسط دستگاه universal testing machine تحت نیروی کششی قرار گرفتند. برای هر یک از نمونه ها توسط نرم افزارXpert.10-11 Test، نمودار رسم گردید. اطلاعات خام توسط آنالیز واریانس(ANOVA) با استفاده از نرم افزارspss و آزمون آماری L.S.D مورد بررسی قرار گرفتند.
در مطالعه حاضر، بر اساس نتایج حاصل از آنالیز واریانس، اختلاف آماری معناداری بین میانگین گروه ها وجود داشت (05/0≥P). همچنین بر اساس نتایج حاصل از آزمون L.S.D. مشخص شد که گروه A و B از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند (05/0P>). همچنین گروه C با هر دو گروه A و B از نظر اماری دارای اختلاف معنی داری بود (05/0P<).
مطالعه حاضر نشان داد بالاترین نیروی کششی جهت خروج پین مربوط به گروه A می باشد. قراردادن پین 1 میلی متر در عاج و 1 میلی متردر کامپوزیت می تواند گیری برابر با روش معمول قراردادن پین در عاج ایجاد نماید. همچنین کمترین نیروی کششی لازم جهت خروج پین مربوط به گروه C بود.