بررسی اثر زمان های مختلف از شیرگیری بر رشد گوساله ها در منطقه شاهرود

هدف از این مطالعه کاهش سن از شیرگیری تحت شرایط سنتی، جهت کاهش هزینه پرورش گوساله ها در منطقه شاهرود واقع در استان سمنان بود. 144 راس گوساله به صورت تصادفی و به روش فاکتوریل 2×3 شامل سن از شیرگیری (60، 75 و 90 روزگی) و جنس (نر و ماده) به تیمارها اختصاص یافتند. گوساله ها از تولد تا سن 3 ماهگی با جیره کنترل شده و از سن 3 تا 6 ماهگی به صورت آزاد تغذیه شدند. گوساله های تیمارهای اول و دوم علاوه بر مصرف شیر در مدت زمان ذکر شده (60 و 75 روز) با جیره آغازین تا سن 3 ماهگی تغذیه شدند. گوساله های تیمار سوم تا سن 3 ماهگی با شیر تغذیه شدند و هر سه گروه به صورت آزاد به یونجه خشک دسترسی داشتند. از سن 3 تا 6 ماهگی جهت مطالعه تاثیر دوره اول روی رشد دوره بعدی، گوساله های هر سه تیمار با جیره یکسان تغذیه شدند. مصرف شیر، جیره آغازین و یونجه گوساله ها به طور انفرادی توزین شد و گوساله ها از زمان تولد تا سن شش ماهگی به صورت ماهیانه وزن کشی شدند. بین متوسط افزایش وزن گوساله ها در ماه اول، دوم و سوم اختلاف معنی دار وجود نداشت اما در ماه چهارم اختلاف معنی دار وجود داشت، طوری که گوساله هایی که در سن 60 و 75 روزگی از شیر گرفته شده بودند، افزایش وزن بیشتری نسبت به گوساله هایی که در سن 90 روزگی از شیرگرفته شده بودند، نشان دادند. متوسط افزایش وزن گوساله های تیمار سوم در ماه چهارم کاهش یافت اما در ماه پنجم و ششم جبران شد. از آنجایی که تفاوت افزایش وزن روزانه گوساله ها در تیمارهای مختلف از تولد تا 6 ماهگی معنی دار نبود، بنابراین می توان توصیه نمود که در مناطق روستایی، به جای از شیرگیری گوساله ها در سن سه ماهگی یا بیشتر، می توان گوساله ها را در دو ماهگی از شیر گرفت و بجای آن از دو هفتگی به بعد، جیره آغازین در اختیار گوساله ها قرار داد.