فضا و کارکرد تخیل در اثر ژان ژیونو: شاه سرگرمی ندارد

آثار ژان ژیونو را می توان از منشور دوگانه ی روانشناسی و رویکرد انتقادی مربوط به تخیل گذراند و با توجه به تاثیر گاستون باشلار و ژیلبر دوران مطالعه کرد. ژیونو از جنگ جهانی اول که در آن شرکت جست جراحت های روحی قابل توجهی برداشت و اتهام همدستی او با آلمانی های نازی و عدم اجازه ی چاپ کتاب هایش در دوران جنگ جهانی دوم ضربه ی روحی عمیق ومهلکی را بر او وارد آورد. لذا عمده ی آثارش پرده برمی دارند از دغدغه ی وضعیت انسان در جهان، ویژگی های انسان قرن بیست با تجربه ی دو جنگ جهانی، تجربه ی مرگ و نیستی، نظام تخیلی نویسنده در رویارویی با زمان، اندیشه ای که در آن به ویژه فضا، انسان و اشیا حکایت از وحشت وی در مقابل گذر زمان دارند و او را برای رهایی از نیستی یاری می دهند. بنابراین هدف ما در این مقاله، بررسی چگونگی کارکرد تخیل ژیونو از خلال تحلیل چندی از فضاهای ویژه ای است از قبیل (هزارتو، کاخ، پلکان و پنجره) در یکی از آثار مهم بعد از جنگ به نام شاه سرگرمی ندارد.