کارآزمایی بالینی مقایسه گاز اکسید نیترو با دی اکسید کربن برای ایجاد پنوموپریتوئن در کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک

انقلاب جراحی با تهاجم اندک به عنوان یک تغییر انگاره برای حفظ جهت گیری خود نیاز به روش ها و ابزارهایی دارد که کمترین اختلال را در هوموستاز طبیعی بدن بوجود آورند. سال ها است که گاز اکسید نیترو علیرغم خنثی تر بودن نسبت به دی اکسیدکربن بدلیل گزارشاتی از ایمن نبودن از چرخه استفاده روزمره خارج شده است. اخیرا در خصوص غیرایمن بودن آن تردیدهایی ظاهر شده و راه برای انجام کارآزمایی های بالینی با آن باز شده است. این مطالعه بر آن است که شواهد قابل استناد بیشتری برای قضاوت در مورد استفاده از اکسید نیترو در مقابل دی اکسیدکربن فراهم نماید.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی سه سوکور بر روی بیمارانی که کاندید کله سیستکتومی لاپاروسکوپی بودند، صورت گرفت. گاز مورد استفاده برای هر بیمار، به صورت تصادفی، دی اکسید کربن و یا اکسید نیترو تعیین می شد. متغیرهای مورد مطالعه شامل سرعت ضربان قلب و فشار خون متوسط شریانی حین عمل، CO2‎ انتهای بازدمی، میزان تهویه دقیقه ای و اشباع O2‎ خون حین عمل، میزان مصرف ضد درد، ارزیابی بصری درد توسط بیمار، وجود یا عدم وجود درد شانه، توانایی خروج از بستر، توانایی بیمار برای تحرک در بستر، وجود یا عدم وجود استفراغ و مصرف داروی ضد استفراغ و عوارض حین عمل و بعد از عمل بود.
دو گروه 32 نفری در دو گروه کارآزمائی بالینی با هم قابل مقایسه بودند، درحالیکه پارامترهای همودینامیکی از لحاظ آماری برای هر دو یکسان بود، گاز دی اکسید کربن بازدمی در بیماران گروه CO2 بیشتر بود (32 در مقابل mmHg 27، با 001/0 P