بررسی میزان اثربخشی نبولایز سولفات منیزیم در درمان برونشیولیت حاد

برونشیولیت حاد یک بیماری فصلی شایع دستگاه تنفسی تحتانی در شیرخواران است. ویروس سنسیشیال تنفسی (Respiratory syncytial virus یا RSV) مسوول بیش از 50 درصد موارد آن می باشد. علایم بیماری شامل سرفه، ویز، افزایش تعداد تنفس و رتراکشن است. درمان آن اغلب حمایتی می باشد. مطالعه ی حاضر به بررسی میزان اثربخشی نبولایز سولفات منیزیم در درمان برونشیولیت حاد پرداخته است.
مطالعه ی حاضر به صورت کارآزمایی بالینی دوسو کور بر روی 60 کودک که 2 ماه تا یک سال از ابتلای آن ها به برونشیولیت حاد می گذشت و در سال های 90-1389 در بیمارستان های الزهرا (س)، شریعتی و امین اصفهان بستری شده بودند، انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به 2 دسته ی 30 تایی در 2 گروه A و B تقسیم شدند گروه A با سولفات منیزیم، اپی نفرین و نرمال سالین و گروه B با اپی نفرین و نرمال سالین درمان شدند. شدت علایم بیماری توسط میزان درجه ی حرارت (Tem)، تعداد تنفس (Respiratory rate یا RR)، تعداد نبض (Pulse rate یا PR) و اشباع اکسیژن (SPO2) و نیز درجه بندی RDAI (Respiratory distress assessment instrument) که بر اساس ویز و رتراکشن است، از بدو ورود تا 3 روز پس از درمان، بررسی شد. داده های جمع آوری شده توسط آزمون Student-t و Repeated measure ANOVA بین دو گروه مقایسه گردید.
مقادیر میانگین و انحراف معیار Tem، SPO2، PR، RR و RDAI در بدو مراجعه و در طول مدت بستری پس از تجویز دارو در گروه A و B اختلاف معنی داری نداشت، اما با از بین بردن اثر مخدوش کنندگی تفاوت بدو ورود RDAI در دو گروه با استفاده از آنالیز کوواریانس مشخص شد که RDAI روز 2 و 3 در گروه A به طور معنی داری کمتر از گروه B بود (01/0 > P).
در این مطالعه، درمان با سولفات منیزیم تاثیری در بهبود علایم بروشیولیت حاد نداشت و تنها توانست به صورت تاخیری در روزهای دوم و سوم بستری از میزان RDAI بکاهد.