مقدمه ای بر جغرافیای نظامی ایران (قسمت دوازدهم)

جغرافیای نظامی یکی از شاخه های علوم جغرافیایی می باشد که کلیه اثرات طبیعی، فرهنگی (انسانی) و زیست محیطی را بر سیاست ها برنامه ها و طرح های نظامی و عملیات رزمی/ پشتیبانی در سطح جهانی، منطقه ای و محلی مورد بررسی قرار می دهد. جغرافیای نظامی علمی است که تاثیر عوامل جغرافیایی یک کشور یا یک را در حرکت های نظامی بیان می کند. جغرافیای نظامی، بخشی از علوم نظامی است که با ویژگ ی های محیط و منطقه عملیات در ارتباط است. جغرافیای نظامی، بکارگیری روش تجزیه و تحلیل جغرافیایی، برای مسایل نظامی را شامل می شود. شایان ذکر است که برای جغرافیای نظامی، تعاریف مختلفی ارایه شده است. لیکن دو مطلب اساسی در تعریف جامع ضروری بنظر می رسد. الف- مقیاس و کاربرد جغرافیای نظامی کاربرد جغرافیای نظامی از نظر رهبران سیاسی، برنامه ریزان و تدوین کنندگان امنیت ملی، فرماندهان و سلسله مراتب نظامی که در تدوین استراتژی نظامی نقشه دارند و دارای تعریف خاص و محدوده مشخصی است. ب- جغرافیای نظامی در مقابل تهدیدات داخلی و خارجی و شرایط مختلف ژیوپلتیک هر منطقه، ارزش خاص خود را دارد. در واقع جغرافیای نظامی در مقابل تهدیدات ارایه کننده جهت های تهدید و استفاده از عوامل جغرافیایی در مقابل این تهدیدات است. جغرافیای نظامی راهنمای مژثری در طرح ریزی های ملی و برنامه ریزی کلان یک شکور اعم از آمایش سرزمین است، تا مکان یابی مناسب طرح های توسعه و اقدامات سازندگی کشور مانند تاسیسات زیربنایی و صنعتی در هر شرایطی از ملاحضات امنیتی دفاعی برخوردار باشند.