زهره، سیاره ای مستور قسمت دوم

سیاره زهره در افسانه های دوران باستان به نام الهه زیبایی نامگذاری شده است؛ البته در اقوام مختلف نامهای مخصوصی بر آن نهادند. یونانیان باستان آن را به نام آفرودیت، خدای باروری و حاصل خیزی می نامیدند. برای بابلی ها این سیاره معشوقه خدایان و الهه عشق و باروری و جنگ بود. چینی ها نیز آن را یک نقطه سفید زیبا می دانستند. با این تفاسیر این طور نتیجه می گیریم که زهره از آغاز تمدن، سمبل عشق و زیبایی بوده است. یونانیان ساکن جزیره سیترا که آفرودیت را می پرستیدند، واژه cytherean به معنی وابسته به آفرودیت، را اغلب برای سیارات به کار می بردند. این صفتی که به جای کلمه پیوندی «وابسته به زهره» مورد استفاده قرار می گیرد.