مدیریت گردشگری شهری با تاکید بر برنامه ریزی فضاهای شهری جاذب گردشگر مطالعه موردی شهر کرمانشاه

فضاهای شهری در سراسر جهان برای سالیان متمادی در زمره با اهمیت ترین مکان ها برای اهداف گردشگری بوده اند شهرها متشکل از عناصر، اجزاء، فضاها و عملکردها و قوانین حاکم، بعلاوه روابط جاری و موضوعات مرتبط با آنها، به عنوان بزرگترین مجموعه ها و آثار انسانی، جلوه های متنوعی از زیبایی را به انسان القاء می کنند، فضای گردشگری شهری، فضایی است که منابع گردشگری در آن موجود و الگوی رفتاری گردشگران تابعی از منابع گردشگری است. ضرورت پژوهش حاضر از آن روست که با توجه به توانهای تاریخی، فرهنگی و طبیعی، شهر کرمانشاه، ظرفیت های بالقوه فراوانی برای جذب گردشگر و به تبع آن بهره مندی از مزایای آن در این شهر وجود دارد که، در صورت اعمال مدیریتی پویا، آثار مثبت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، به همراه خواهد آورد؛ ضمن این که منجر به ایجاد قطب گردشگری شهری، در غرب کشور، خواهد شد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات، میدانی و کتابخانه‫ای است. اطلاعات به دست آمده از طریق پرسشنامه، در شاخص های بیستگانه دسته بندی و از طریق مدل تحلیل عاملی به عوامل معنی دار خلاصه شده و در نهایت، سهم و نقش هر عامل در مدیریت گردشگری شهری، مشخص شده است. نتایج حاکی از آن است که عامل گسترش امکانات و خدمات زیربنایی با مقدار ویژه 31/3 و درصد واریانس 8/29، اولین و مهم ترین عاملی است که بیشترین برازش را در برداشته است بنابراین، متغیرهای مربوط به گسترش امکانات و خدمات زیر بنایی، موثرترین متغیرها در مدیریت فضاهای گردشگری شهری هستند. دومین عامل موثر، طراحی و برنامه ریزی صحیح و علمی است که از مقدار ویژه 78/2 و درصد واریانس 47/22 برخوردار است.