معاشرت و مشارکت دو حلقه ارتباطی در تاثیر دینداری بر سرمایه اجتماعی (مورد مطالعه: شهروندان تهرانی)

واژه سرمایه اجتماعی در چند سال اخیر از مشهورترین مفاهیم جامعه شناختی شده است که از سویی در عرصه زبان و زندگی روزمره وارد شده و از سویی دیگر، تبدیل به مفهومی کلیدی در ادبیات جامعه شناسی جدید گردیده است. به گونه ای که شناسایی میزان و روند سرمایه اجتماعی در هر جامعه ای می تواند کمک زیادی به شناسایی روند تحولات فرهنگی و اجتماعی آن جامعه کند.
با توجه به اینکه سیستم های از پیش موجود فرهنگی، هنجارها و ارزش ها بر سرمایه اجتماعی موثرند، سئوال اصلی پژوهش اینگونه شکل می گیردکه؛ بنا به اهمیت و جایگاه نهاد دین در جامعه ایران آیا می توان از ارزش ها و هنجارهای دینی به عنوان عاملی اثرگذار بر سرمایه اجتماعی سود جست؟ و تاثیر دینداری بر سرمایه اجتماعی در حضور متغیرهای مستقل ثانویه، تیپ شخصیتی معاشرتی و مشارکت های داوطلبانه چگونه است؟
این مقاله از نوع توصیفی- علی است و از روش، پیمایشی سود برده است. واحد تحلیل آن شهروندان مسلمانی هستند که درمهر ماه سال 1388 ساکن تهران بوده اند. پرسشنامه محقق ساخته، پس از بررسی روایی و پایایی، با تلفیق روش طبقه بندی نامتناسب و تصادفی ساده، در پنج منطقه شهر تهران و در بین 391 خانوار تهرانی اجرا گردید.
یافته های تحقیق نشان دهنده آن است که متغیردینداری بر تیپ شخصیتی معاشرتی و مشارکت های داوطلبانه موثر است و از سویی این دو متغیر بر سرمایه اجتماعی موثرند و از سوی دیگر دینداری از مسیر تیپ شخصیتی معاشرتی و مشارکت های داوطلبانه بر سرمایه اجتماعی موثر است.