بررسی تغییرات پوشش سرزمین در محدوده تالاب بامدژ با رویکرد بوم شناسی سیمای سرزمین

تالاب بامدژ از جمله تالاب های رودخانه ای و مهم استان خوزستان است که نقش مهمی را در تامین نیازهای زیستگاهی پرندگان ایفا می کند. عملکرد حفاظتی این تالاب با توجه به الگوهای مکانی کاربری های مجاور آن از یک سو و عدم استفاده منطقی از سرزمین از سوی دیگر در طی زمان به شدت تحت تاثیر قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی تغییرات صورت گرفته در ساختار سیمای سرزمین در تالاب بامدژ و اراضی اطراف آن می باشد. در این پژوهش از تصاویر ماهواره ای سالهای 1368 و 1387 جهت تهیه نقشه پوشش اراضی منطقه استفاده گردید. به منظور تحلیل تغییرات صورت گرفته در الگوهای سرزمین از متریک های مساحت طبقه، تعداد لکه، درصد مساحت طبقه، نمایه بزرگترین لکه، میانگین اندازه لکه، نمایه شکل سیمای سرزمین و نمایه پراکندگی و مجاورت استفاده گردید. بر اساس نتایج بدست آمده ساختار سیمای سرزمین در محدوده مطالعاتی بر اثر تجزیه الگوهای پوشش سرزمین پیجیده تر و نامنظم تر گردیده است. دو کلاس منابع آبی و بیشه زارها به عنوان زیستگاه های با ارزش و برجسته بوم شناختی در منطقه به ترتیب با کاهش 4/35 و 1/30 درصدی در سطح کلاس، از شرایط مطلوبی برخوردار نبوده و درنتیجه باعث افت شرایط مطلوب زیستگاهی در منطقه شده است. همچنین افزایش 8/58٪ زمین های بایر نشان دهنده جایگزینی اراضی نامطلوب به جای اراضی مطلوب و ارزشمند (تالاب بامدژ و بیشه زارها و زمین های کشاورزی) می باشد.