بررسی ضرورت و فرآیند پیاده سازی سامانه نقشه نگاری جرائم و تعیین موقعیت های آسیب پذیر شهری با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)

جستجوی روش های نوین و کاربردی در امر برنامه ریزی و مدیریت قضایی- امنیتی شهرها با هدف پیشگیری و کنترل جرائم، از ضرورت های نهادهای امنیتی - انتظامی و قضایی کلان شهرهای امروز است. در این میان استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) برای شناخت وضع موجود تخلفات، بزهکاری های اجتماعی، تحلیل دقیق اطلاعات، مدل سازی برای پیش بینی روند آینده وقوع جرائم و در آخر انتخاب راهکارهای نوین در کاهش و پیشگیری از وقوع جرائم برای نهاد ها و دستگاه های مرتبط و مسئول انتظامی - امنیتی ضرورتی اجتناب ناپذیر است. اولین اصل پذیرفته شده در نقشه نگاری جرم این است که توزیع جرم و تخلف در فضا (مکان) و زمان از سطحی یکنواخت برخوردار نیست و زمان و مکان های مختلف رفتارهای مجرمانه خاصی را پذیرا هستند.
از آن جا که در سیاست های اجتماعی و قضایی امروز ثابت شده است، همانند همه مسائل اجتماعی، پیشگیری از وقوع جرم قابل اطمینان تر و باصرفه تر از شیوه های دیگر مقابله و کنترل جرم است. به همین منظور سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) به هنگام و آنلاین از رخداد جرائم در فضای جغرافیایی شهر، از ابزارهای شناسایی و تحلیل فضای اجتماعی شهر است. این سامانه به عنوان یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری (DSS) و پشتیبان برنامه ریزی راهبردی در فرآیند پیشگیری از وقوع جرم عمل می کند. GIS با قابلیت پردازش و تلفیق همزمان لایه های اطلاعات، سه رکن اساسی پیشگیری از جرم یعنی مدیریت فیزیکی محیط های جغرافیایی جرم خیز، شناسایی گروه های در معرض خطر و هدفمندی در اجرای قانون را به عهده می گیرد. این نوشتار ابتدا با بیان مفهوم نقشه نگاری جرم و بررسی پیشینه آن در برخی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، به بررسی مفاهیم طرح شده و فرایند پیاده سازی در سیستم اطلاعات جغرافیایی می پردازد.