تاثیر ژنوتیپهای رسپتورهای شبه ایمونوگلبولینی مادری وHLA-C والدینی در ابتلاء به سقط مکرر

سلولهای کشنده طبیعی رحمی در محل تشکیل جفت، رسپتورهای شبه ایمونوگلبولینی سلول کشندهKIR)) را بیان می کنند که می توانند به مولکولهای HLA-C موجود بر سطح سلولهای ترفوبلاست متصل شوند. این سیستمهای ژنی، بسیار پلی مورف هستند و میان کنش بین این مولکولها منجر به آزاد شدن سیتوکینها و کموکینهای گوناگونی می شود که ارتباط جفتی بین مادر و جنین را تنظیم می کنند. بنابراین تصور می شود میان کنش هر کدام از ترکیبات ژنوتیپی KIR مادری وHLA-C جنینی، تاثیر متفاوتی برموفقیت بارداری دارند. نود و دو زوج به علاوه هشت زن که حداقل سه بارداری ناموفق منجر به سقط داشته و ضمنا هیچ علتی برای عارضه آنها یافت نشده بود، مورد بررسی ژنتیکی قرار گرفتند و یکصد زن بارور نرمال نیز به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. از تمامی نمونه های خون، DNA استخراج شده و با روش PCR-SSP برای گروه هایHLA-C و ژنهای(KIR2DS1،KIR2DS2 KIR2DL1، KIR2DL2، KIR2DL3) KIR مورد مطالعه ژنوتیپی قرار گرفت. مطالعات آماری نتایج حاصل نشان داد که فراوانی گروه HLA-C2 در زنان مبتلا نسبت به زنان کنترل از نظر آماری افزایش معنی داری نشان می دهد. میزان فراوانی KIR های فعال کننده در شوهران زنان مبتلا مشابه گروه کنترل بود در صورتیکه فراوانی این رسپتورها در زنان مبتلا نسبت به زنان کنترل از نظر آماری کاهش غیر معنی داری نشان داد. یافته های این مطالعه این عقیده را تایید می کند که میان کنش بین KIR سلولهای کشنده طبیعی مادری و HLA-C والدینی بیان شده توسط سلولهای ترفوبلاست، بر تشکیل موفقیت آمیز جفت موثر می باشد.