نقش محوری انسان کامل در توسعه سیاسی متعالیه در اندیشه سیاسی امام خمینی

مقاله حاضر در پی پاسخ به این سوال است که در اندیشه امام خمینی(ره) نقش مبانی و اصول عرفانی و محوری ترین بحث آن یعنی موضوع انسان کامل، در توسعه سیاسی متعالیه چیست؟ مقاله این پرسش را به روش استنباطی پاسخ داده است. تکیه اصلی روش استنباطی بر فهم و تجزیه و تحلیل آثار متفکر مورد نظر در چارچوب مکتب فکری اوست. از این رو، حکمت متعالیه پشتیبان نظری مباحث مقاله حاضر است. مدعای مقاله این است که عرفان و سیاست در قلمرو دین، نقش کارکردی بسیار مهمی در تحقق سعادت، عدالت و توسعه حاکمیت ارزشهای توحیدی دارند و انسان کامل به عنوان مظهر تام اسم اعظم الهی و اسوه حسنه، نقش بسزائی در راستای رسیدن به خشنودی خداوند متعال و همچنین هدایت مادی و معنوی انسانها و عینیت بخشیدن حکومت اسلامی دارد؛ یعنی حکومتی که مبتنی بر توسعه، عدالت، عقلانیت، مدنیت، وبرپایی حقوق اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و مشارکت حداکثری تک تک شهروندان و هر آنچه از شاخصه های مهم توسعه سیاسی متعالیه به شمار می رود، دارد.