وظایف تحمیلی بر پرستاران بیمارستان های بوشهر و راهکارهای پیشگیری از آن

پرستاران به لحاظ موقعیتی که دارند وظایف دیگر همکاران برآنها تحمیل شده و باعث می شود نتوانند وظایف اصلی خود را انجام دهند. بنا براین دچار فرسودگی شغلی و نارضایتی ازشغل خود می شوند. هدف مطالعه تعیین این وظایف تحمیلی و ارائه راهکارهایی برای جلوگیری از آن با رویکرد حل مسئله است.
این مطالعه به روش کمی-کیفی و با رویکرد حل مسئله انجام شده است. به این صورت که جلساتی به شکل گروهی با پرستاران در بخش ها تشکیل وکارهای تحمیلی شناسایی شد واین کارها در قالب یک پرسشنامه 22 سوالی مقیاس چهار گزینه لیکرت ویک سوال تشریحی شکل داده شد. پس از تکمیل پرسشنامه، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS شاخص های آمارتوصیفی و آزمون تی مستقل تجزیه وتحلیل شد. اطلاعات حاصل در قالب روش دلفی برای ارائه راهکار در اختیار مدیران و اعضاء هیئت علمی پرستاری قرار داده شد.
این وظایف تحمیلی به ترتیب دربخش های اورژانس با میانگین و انحراف معیار48/2 ±58/2، اتاق عمل51/1±42/2 و بخش های ویژه با 7/1±34/2 بود. بین وظایف تحمیلی و سابقه کار(06/0p =) و جنس (05/0p=) ارتباط معنی دارآماری وجود نداشت اما با نوع استخدام رابطه آماری معنی دار وجود داشت (004/0=p).
نتایج نشان داد که پرستاران وظایف زیادی غیر مرتبط با حرفه خود انجام می دهند که برخی مربوط به پزشکان وبرخی هم مربوط به سایر اعضای تیم در مان از قبیل پیراپزشکان و کارکنان خدماتی و تاسیساتی است. باتوجه به اطلاعات حاصل از روش دلفی افزایش حمایت از پرستاران، واضح بودن بیشتر شرح وظایف پرستاری، آشنایی بیشتر پرستاران با شرح وظایف خود و تغییرات چارت سازمانی بیمارستان ها پیشنهاد می شود.