بررسی همبستگی عفونت هلیکوباکترپیلوری با ویژگی های جمعیت شناختی کارکنان مراکز بهداشتی درمانی فاقد علائم گوارشی شهر زاهدان در سال های87-86

هلیکوباکترپیلوری به عنوان یکی از مهمترین عوامل بیماری های التهابی و بدخیمی های دستگاه گوارش به خصوص گاستریت مزمن فعال (تیپ B)، زخم های معده و دوازدهه، آدنوکارسینوم معده و لنفوم بافت لنفوئید مخاط معده (MALT) شناخته شده است. با توجه به اهمیت این عفونت و شیوع متفاوت در مناطق مختلف کشور و همچنین عوارض طولانی مدت ناشی از آن، این مطالعه جهت بررسی فراوانی عفونت هلیکوباکترپیلوری و عوامل زمینه ای موثر در بروز آن در شهر زاهدان صورت گرفت.
روش تحقیق: این مطالعه به صورت مقطعی برروی 97 نفر از پرسنل مراکز بهداشتی شهر زاهدان که فاقد هرگونه علائم گوارشی یا درمان عفونت هلیکوباکترپیلوری بودند و به صورت تصادفی خوشه ایانتخاب شدند، صورت گرفت. تشخیص آلودگی به هلیکوباکترپیلوری با اندازه گیری IgG ضد میکروب با استفاده از روش سرولوژی ELISA صورت گرفت. اطلاعات بدست آمده با نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. شیوع کلی عفونت در میان شرکت کنندگان 34 درصد بود که فراوانی نسبی آن به ترتیب 4/36 درصد در مردان و 6/63 درصد در زنان بود. در بررسی همبستگی جنس، سن، تعداد اعضای خانوار و نوع آب آشامیدنی مصرفی با تیتر آنتی بادی، هیچگونه همبستگی معنی داری وجود نداشت. تنها در مورد متغیر میزان تحصیلات همبستگی معنی داری وجود داشت.
هیچگونه رابطه معنی داری بین عوامل جمعیت شناختی سن، تعداد اعضای خانوار، جنسیت، نوع آب آشامیدنی مصرفی و شیوع تیتر آنتی بادی وجود نداشت. همچنین همبستگی معنی داری بین تیتر آنتی بادی با میزان تحصیلات وجود داشت و بیشترین شیوع در سطوح تحصیلی پایین بوده است. بنابراین برنامه ریزی برای کنترل شیوع عفونت برای باید طوری باشد که براساس عوامل فوق طراحی و قابل اجرا باشد. با توجه به وجود عفونت هلیکوباکترپیلوری در افراد فاقد علائم گوارشی و عوارضی که به دنبال آن می تواند در افراد آلوده رخ دهد، لزوم آموزش بهداشت، کنترل دقیق منابع آب آشامیدنی و کنترل دقیق عفونت نیز توصیه می شود.