بررسی تأثیر موقعیت و جهت فیبر بر استحکام خمشی نمونه های کامپوزیتی تقویت شده با فیبر

یکی از عوامل مهم در افزایش استحکام خمشی رستوریشن های غیرمستقیم کامپوزیتی، جهت، میزان و شکل هندسی (Geometry) فیبرها می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر قرار دادن فیبرها در موقعیتها و جهات گوناگون بر استحکام خمشی نمونه های کامپوزیتی می باشد.
در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، پنج گروه هشت تایی از یک نوع کامپوزیت غیرمستقیم به وسیله فیبرهای تقویت کننده آغشته در موقعیتها و جهات گوناگون در نمونه هایی به شکل مکعب مستطیل و به ابعاد 25×3×3 میلی متر ساخته شدند. یک گروه نیز به عنوان گروه شاهد و بدون فیبر در نظر گرفته شد. پس از نگهداری نمونه ها، به مدت یک هفته در آب مقطر 37 درجه، نمونه ها تحت سرعت یک میلی متر در دقیقه مورد آزمون خمش سه نقطه ای قرار گرفتند و اطلاعات حاصله توسط آزمون آماری Kruskal-Wallis و Mann-Whitney در سطح اطمینان 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین استحکام خمشی نمونه ها در شش گروه مورد بررسی تفاوت معنی داری با هم داشتند (005/0 p1 = و001/0 p2 <). حداقل استحکام خمشی اولیه و نهایی مربوط به گروه شاهد بود اما حداکثر استحکام خمشی اولیه با گذاشتن فیبر در نواحی تحت کشش (2/76 مگاپاسگال) و حداکثر استحکام خمشی نهایی مربوط به گذاشتن فیبر در وسط به صورت افقی (9/173 مگاپاسگال) بود.
بر اساس شرایط آزمایشگاهی این بررسی موقعیت و جهت قرار دادن فیبرها بر استحکام خمشی نمونه های کامپوزیتی تقویت شده با فیبر تاثیر داشت و موثرترین حالت قرارگیری فیبرها در سمت تحت کشش نمونه ها بود.