تاثیر دو روش آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل فرایند گراس و رفتار درمانی دیالکتیک، بر علائم مشکلات هیجانی

هدف این پژوهش بررسی میزان اثربخشی دو روش آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل فرایند گراس و رفتار درمانی دیالکتیک در کاهش علائم مشکلات هیجانی(افسردگی، اضطراب، حساسیت بین فردی و خصومت) دانشجویان بوده است.
در این مطالعه نیمه تجربی، با بهره گیری از آزمون SCL-90 و مصاحبه روانشناختی، از میان دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه اصفهان، 45 نفر که دارای مشکل هیجانی بودند انتخاب شده و به صورت کاملا تصادفی به دو گروه آزمایش (آموزش تنظیم هیجان به روش رفتار درمانی دیالکتیک و بر اساس مدل جیمز گراس) و گروه گواه تقسیم شدند. روش های آموزش اجرا و در نهایت میزان بقای مشکلات هیجانی اندازه گیری شد. مجددا پس از دو ماه این اندازه گیری تکرار گردید (مرحله پیگیری).
1- هر دو روش آموزش، به یک اندازه منجر به کاهش علائم حساسیت بین فردی دانشجویان شدند. 2- فقط روش آموزش مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیک منجر به کاهش علائم افسردگی دانشجویان شد. 3- هر دو روش آموزش، منجر به کاهش علائم اضطراب شدند اما تاثیر آن ها متفاوت بود. به علاوه، در گروه رفتار درمانی دیالکتیک، در مرحله پیگیری، شاهد بازگشت علائم بودیم 4- هیچ کدام از روش های آموزش، نتوانستند علائم خصومت و پرخاشگری را کاهش دهند.
یافته های حاصل از این پژوهش تاثیر دو روش آموزش تنظیم هیجان روی مشکلات هیجانی را به تفکیک نشان می دهد. برای مداخله در اضطراب می توان از روش GERM، برای مداخله در افسردگی از DBT و برای مداخله در حساسیت بین فردی از هر دو روش بهره گرفت.