نقدی بر فیزیکی انگاری بر مبنای اختلاف میان فیزیکی انگاری پیشینی و پسینی

فیزیکی انگاری پیشینی و پسینی، در فیزیکی انگاشتن جهان (و به طور خاص، ذهن یا نفس)، با یکدیگر هم رای هستند و فیزیکی انگاری را در مقام رهیافتی مابعدالطبیعی در باب تعیین ماهیت ذهن، حالات ذهنی، و ویژگی های ذهنی تایید می کنند. محل نزاع و اختلاف میان این دو تلقی در این مسئله نهفته است که: آیا صدق و کذب فیزیکی انگاری وابسته به شناخت پذیر بودن برخی حقایق خاص به طور پیشینی است یا نه؟ حامیان فیزیکی انگاری پیشینی بر لزوم این وابستگی تاکید می کنند؛ ولی دسته مقابل منکر آن هستند.
مقاله حاضر صورت بندی نقدی است بر فیزیکی انگاری بر مبنای واکاوی این اختلاف. نگارنده که در این مسئله، خود با فیزیکی انگاران پیشینی موافق است، استدلال خواهد کرد که برای صدق فیزیکی انگاری، وجود رابطه استلزامی از هر دو نوع آن (استلزام دلالت شناختی و استلزام شناختی)، میان امر فیزیکی و ذهنی، ضروری است. با این حال، نگارنده امکان چنین شناختی را منتفی می داند و دست کم روابط استلزامی از نوع معرفتی آن را مورد انکار قرار می دهد. او با پیمودن این مسیر، تلاش می کند تا کذب فیزیکی انگاری را نشان دهد.