بررسی عملکرد بیماران سرطانی مبتلا به PTSD

هدف مطالعه حاضر، تعیین رابطه بین توانایی دستیابی به مواد شرح حال اختصاصی از حافظه و نشانه های استرس پس از سانحه می باشد.
بدین منظور گروهی از بیماران زن سرطانی مبتلا به PTSD و یک گروه کنترل سالم پس از همتاسازی در متغیرهای سن و هوش به تکمیل آزمون حافظه شرح حال (AMT) و مصاحبه حافظه شرح حال (AMI) پرداختند. ابزارهای پژوهش شامل، مقیاس تجدیدنظر شده تاثیر رویداد (IES-R)، سیاهه افسردگی بک (BDI)، سیاهه اضطراب بک (BAI)، و مقیاس هوش تجدیدنظر شده وکسلر بزرگسالان (WAIS-R) بود.
نتایج نشان داد که بیماران سرطانی مبتلا به PTSD در مقایسه با گروه کنترل قادر به بازیابی کمتر مواد شرح حال معنایی و رویدادی اختصاصی از حافظه می باشند و میزان این نواقص با نشانه های خاص PTSD رابطه مستقیمی دارد. همچنین، افرادی که دارای نشانه شناسی شدیدتری بودند، نواقص حافظه وسیع تری نشان دادند و خاطرات اختصاصی کمتری را از حافظه بازیابی نمودند.
داده های این مطالعه برحسب دستیابی توافقی به مواد شرح حال اختصاصی در افراد مبتلا که منعکس کننده یک فرآیند تنظیم اثر می باشد، بحث شده اند.