بسترهای کارآمدساز طرح های بزرگ دولتی

دولت ها از دیرباز با فراز و فرودهایی به طرح های بزرگ و تاثیر آن در جامعه باور داشته اند و بدان تمسک جسته اند. دولت ایران نیز از این دست دولت هاست که چه پیش از انقلاب و چه پس از آن به نتیجه بخش بودن اقدام در قالب طرح های بزرگ معتقد بوده و بدان دست زده است. نئو لیبرالیسم برای زمانی چند دولت ها را از چنین نگرشی بازداشت؛ اما بحران اقتصادی دهه آغازین قرن حاضر سبب تاکید بر اهمیت حضور دولت در صحنه سیاست های عمومی و طرح های کم و بیش بزرگ آن شده است. دولت جمهوری اسلامی ایران، البته، همواره دولتی طرح گرا بوده است و اکنون نیز طرح هایی بزرگ را در سر و در دست اقدام دارد که طرح هدفمند سازی یارانه ها از جمله آنهاست. کوشش ما در این مقاله بر این است که بر سامانی تاکید ورزیم که چشم اندازهای امکان پذیری طرح های بزرگ دولتی را پررنگ تر می سازد. در نگاه ما، باور به امکان تغییر آفرینی سیاست های عمومی همراه با طرحی شفاف از توسعه یا پیشرفت و نیز برداشتی از دولت که بر فروتنی آن تاکید می ورزد و همه این ها به علاوه سامان و سازمانی از امر سیاسی و سیاست گذاری که بر پارادایم حکمرانی استوار باشد، راه را بر امکان پذیری و کارآمدی طرح های بزرگ دولتی هموار خواهد ساخت.