بررسی تاثیر ترکیب تکنیک های واقعیت مجازی و حرکت درمانی همراه با محدودیت بر عملکرد اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پارزی

فلج مغزی همی پارزی، آسیب بیشتر یک سمت بدن در نتیجه اختلالی غیر پیش رونده در مغز نابالغ است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر ترکیب دو روش درمانی واقعیت مجازی و حرکت درمانی همراه با محدودیت بر عملکرد اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پارزی بود.
تعداد 32 کودک فلج مغزی همی پارزی از جامعه در دسترس شهر اهواز در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور، در 4 گروه 8 نفره بررسی شدند (گروه واقعیت مجازی، گروه حرکت درمانی همراه با محدودیت، گروه ترکیبی و گروه شاهد). برنامه درمانی شامل جلسات 5/1 ساعته، یک روز در میان و به مدت 4 هفته بود. ارزیابی توسط ابزار کفایت حرکتی برواینینکس- اوزرتسکی و فعالیت حرکتی کودکان، قبل، بعد و 3 ماه پس از اتمام مداخلات صورت گرفت. از نرم افزار 16SPSS جهت انتخاب تصادفی نمونه ها و همچنین تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس در تکرار مشاهدات در سطح معنی داری 05/0 استفاده گردید.
آنالیز اطلاعات ابزارهای ارزیابی حاکی از اختلاف معنی دار آماری در گروه ترکیبی نسبت به گروه های مجزای درمانی و شاهد بود (01/0 P <) (ابزار کفایت حرکتی Bruininks–Oseretsky: تغییر میانگین سرعت و مهارت از 08/0 ± 15/0 به 33/0 ± 89/1 در جلسه پس از درمان بود). آنالیز اطلاعات جلسه پی گیری ارزیابی نیز حاکی از عدم وجود تفاوت معنی دار آماری بین جلسات پس از درمان و پی گیری در هر 4 گروه مطالعه بود (32/0 = P).
تلفیق 2 روش درمانی واقعیت مجازی و حرکت درمانی همراه با محدودیت به دلیل کسب مزایای مثبت هر دو روش و اجرای آن ها در قالب یک برنامه درمانی، می تواند سبب بهبودی بیشتری در عملکرد اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پارزی گردد.