بررسی فراوانی بیماران مبتلا به پرتس مراجعه کننده به مرکز ارتوپدی هلال احمر اصفهان

بیماری پرتس یکی از بیماری های شایع کودکان است. در این بیماری سر استخوان ران به علت اختلال در خون رسانی دچار نکروز شده است. این استئونکروزیس دست خوش تغییراتی می شود و بافت جدید جایگزین بافت از بین رفته می گردد و شکل استخوان تغییر می کند. این بیماری در دهه اول زندگی بروز می کند. با توجه به یافت نشدن پژوهشی در ارتباط با شیوع و فراوانی پرتس در ایران، این مطالعه با هدف بررسی فراوانی و علل ایجاد این بیماری انجام شد.
این مطالعه توصیفی گذشته نگر بر روی مراجعین به مرکز درمانی هلال احمر اصفهان انجام شد. اطلاعات مربوط به ارزیابی و معاینه پزشک متخصص و بیوگرافی و اندازه گیری های لازم مثل میزان کوتاهی که توسط تخته کوتاهی انجام شده بود، در دو پرسش نامه استخراج گردید. این افراد هیچ گونه سابقه شکستگی ناحیه هیپ و آسیب تروماتیک مفصل هیپ (دررفتگی و نیمه دررفتگی) نداشتند. در این مطالعه از آزمون های شاخص مرکزی و پراکندگی و همبستگی و 2χ استفاده گردید.
از 77 نفر بیمار مراجعه کننده، نسبت پسر به دختر 4 به 1 بود و سن ابتلا در این بیماران از یک سال تا سیزده سال متغیر بود (میانگین 7 سال). 61 درصد درد و لنگش همزمان، 29 درصد لنگش و 10 درصد با درد مراجعه کرده بودند. میانگین کوتاهی 6/1 سانتی متر بود. سمت راست و چپ یکسان و هر دو پا 11 درصد درگیر بود. نسبت زندگی شهری به روستایی بیشتر بود. تنها 5 درصد از این بیماران دارای سابقه فامیلی بودند. میانگین تعداد فرزندان 3 فرزند بود.
بر اساس نتایج حاصله از مطالعه حاضر، میزان فراوانی بیماری پرتس در جامعه مورد مطالعه با در نظر گرفتن جنسیت، 82 درصد پسر و 18 درصد دختر بود. به علاوه در این افراد میزان درد و لنگش 61 درصد و میزان کوتاهی 6/1 سانتی متر بود. در مورد سمت ضایعه در 44، 43 و 11 درصد افراد به ترتیب در سمت چپ، راست و هر دو طرف ضایعه وجود داشت. نتایج فوق با اکثر مطالعات مشابه هم خوانی داشت. این مطالعه نشان داد که رابطه معنی داری بین زندگی شهری و میزان ابتلا به پرتس وجود دارد (05/0 > P).