بررسی تنوع ژنتیکی علف قناری (Phalaris minor Retz.) با استفاده از نشانگرهای مولکولی RAPD's

به منظور مطالعه تنوع ژنتیکی علف قناری (Phalaris minor Retz.)، با استفاده از نشانگرهای مولکولی RAPD’s، تعداد 8 نمونه ی بذری از 8 منطقه مختلف ایران جمع آوری شد و تخمین تنوع و فاصله های ژنتیکی نمونه ها با استفاده از 34 آغازگر تصادفی10 نوکلئوتیدی در واکنش زنجیره ای پلیمراز بررسی شد. 27 آغازگر در همه ی نمونه ها چند شکلی را نشان دادند و از تعداد کل 710 قطعه DNA تکثیر شده، 430 قطعه (56/60%) چند شکل بودند. جهت تخمین فاصله های ژنتیکی از آغازگر های فوق استفاده شد. آنالیز خوشه اینمونه ها بر اساس حضور (1) و عدم حضور (0)، با استفاده از ضرایب تشابه جاکارد و ضریب تطابق ساده به روش UPGMA انجام گرفت. در نتیجه ی محاسبات ضریب جاکارد و تطابق ساده در تجزیه ی خوشه ای، نمونه ها در سطح تشابه 75% به 6 گروه تقسیم شدند. نتایج حاصل از مقایسه و آنالیز داده های به دست آمده از RAPD و ماتریس تشابه، نشان دهنده ی تنوع ژنتیکی بین نمونه های جمع آوری شده بود. کمترین تشابه ژنتیکی (41%) به ترتیب بین نمونه های تربت جام (Ph8) و بجنورد (Ph1) و هم چنین بین مغان (Ph5) و ورامین (Ph3)، (42%) بود. این در حالی است که بیشترین تشابه ژنتیکی (71%) بین نمونه های گرگان (Ph6) و آمل (Ph4) مشاهده شد. نتایج این تحقیق عدم تطابق تنوع ژنتیکی به دست آمده با تنوع جغرافیایی در نمونه های جمع آوری شده از مناطق مختلف را نشان داد.