تاثیر6 ماه فعالیت هوازی با شدت متوسط روی برخی شاخص های سیستم ایمنی مردان سالمند غیر فعال

هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر 6 ماه تمرین دوی هوازی با شدت متوسط بر حداکثر اکسیژن مصرفی و عملکرد برخی از عوامل سیستم ایمنی مردان سالمند بود. 40 نفر از مردان سالمند سالم و غیر ورزشکار با میانگین سنی 2±65 سال و وزن 12±64 کیلوگرم که داوطلب شرکت در این پژوهش بودند به صورت تصادفی در دو گروه کنترل(20 نفر) و تجربی(20 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین هوازی در هفته اول شامل دویدن با شدت 35 درصد ضربان قلب ذخیره به مدت 20 دقیقه بودکه تا هفته 32 به تدریج به 60 درصد ضربان قلب ذخیره و مدت 40 دقیقه رسید و این برنامه سه روز در هفته انجام گرفت. از آزمودنی ها قبل از شروع برنامه تمرینی، 3و 6 ماه پس از شروع برنامه تمرینی به ترتیب آزمون مقدماتی، میانی و نهائی گرفته شد. نمونه های خونی گرفته شده برای اندازه گیری تعداد سلولهای و و نسبت به در سه نوبت مراحل مقدماتی، میانی و نهایی در آزمایشگاه از طریق روش فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از روش آماری آزمون T مستقل برای ارزیابی بین گروهی وآنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر(ANOVA) برای ارزیابی درون گروهی با در نظر گرفتن سطح معنی داری پنج درصد(5%=α) و آزمون T زوج های همبسته برای بررسی اختلاف میانگین های درون گروهی استفاده گردید. کلیه عملیات آماری توسط نرم افزار رایانه ای SPSS انجام شد. تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که: تمرین هوازی موجب افزایش VO2maxبه میزان74/26 درصد و تعداد سلولهای و به ترتیب به میزان 5/28و95/33 درصد در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل گردید(5%P<). همچنین نسبت سلولهای به دو گروه با هم اختلاف معنی داری را نشان داد(5%P<)به نحوی که نسبت سلولهای به در گروه تجربی به میزان 8 درصد کمتر از گروه کنترل بود. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که تمرین دوی هوازی با شدت متوسط باعث افزایش VO2maxو بهبود شاخصهای ایمنی در افراد سالمند می گردد. لذا بر اساس نتایج این مطالعه پیشنهاد می گردد که انجام تمرینات هوازی با شدت متوسط در مردان سالمند موجب بهبود آمادگی قلبی عروقی شده و همچنین از افت عوامل سیستم ایمنی ناشی از سالمندی جلوگیری می نماید.