نگرش ساکنین از ابعاد مساکن روستایی (مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه)

واحد مسکونی مکان، فضا و یا محوطه ای است که یک یا چند خانوار در آن سکونت داشته و به یک یا چند ورودی راه داشته باشد. مسکن در کنار پوشاک، خوراک یکی از نیار های ضروری زندگی بشری است. در نواحی روستایی با توجه به ماهیت متفاوت مسکن و کارکردچند منظوره آن مسکن روستایی باید دارای ویژگی هایی باشد هرچند شکل مساکن در بسیاری از مناطق روستایی تابعی از اقلیم، پوشش گیاهی و موقعیت سکونت گاهی می باشد. در همین راستا این تحقیق با هدف ارزیابی معیار مساکن از دیدگاه صاحبان آن در نواحی روستایی بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه صورت گرفته است. روش تحقیق از نوع پیمایشی مبتنی بر پرسش نامه می باشد که اطلاعات جمع آوری شده در قالب پرسش نامه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های مستخرج از تحقیق حاکی از ان است که ساکنین از استحکام و مقاومت مسکن در برابر بلایا رضایت ندارند این وضعیت در مورد معیارهای سیستم گرمایشی و سرمایشی و طراحی و چشم انداز مسکن هم صادق است در مقابل از بهداشت محیط مسکن خود رضایت دارند. یافته های دیگر حاکی از آن است که از بین معیار های مرتبط با مسکن مناسب، مقاومت بنا در برابر بلایا در اولویت اول و بهداشت محیط، مساحت و اندازه مسکن، نمای ظاهری، معماری جدید و استفاده از مصالح بومی در اولویت های بعدی قرار دارد.