تاثیر نوع دستورالعمل توجهی و افزایش ضرباهنگ بر ثبات مرحله نسبی حرکات هماهنگ دودستی

هدف تحقیق حاضر بررسی نوع دستورالعملهای توجهی و افزایش ضرباهنگ حرکت بر ثبات مرحله نسبی حرکات هماهنگی دودستی بود. شرکتکنندگان (14 نفر) با استفاده از دستگاه رسمکننده الگوی هماهنگی دودستی الگوهای هم مرحله و غیرهم مرحله را با تمرکز بر علایم روی دستگاه (توجه بیرونی) و یا روی ساعد (توجه درونی) و افزایش ضرباهنگ اجرا کردند. بعد از هر تلاش به آزمودنی ها KP ارائه میشد. در الگوی هم مرحله دستها در یک زمان خاص در یک مکان قرار دارند، اما در الگوی غیرهم مرحله دستها در دو نقطه مخالف قرار دارند. متغیرهای وابسته با تحلیل واریانس 2 (توجه)× 3 (تکرار) ×4 (ضرباهنگ) و تکرار سنجش متغیرهای دوم و سوم محاسبه شد. نتایج نشان داد تفاوتی بین توجه بیرونی و درونی در تاثیرگذاری بر ثبات فاز نسبی الگوهای همفاز و غیرهمفاز وجود ندارد. همچنین افزایش ضرباهنگ حرکت منجر به افزایش ثبات مرحله نسبی در الگوی هم مرحله شد، اما تاثیری بر الگوی غیرهم مرحله نداشت. یافته های این تحقیق فرضیه محدودیت عمل (وولف و پرینز، 2001) را تایید نکرد و نشان داد قوانین حاکم بر الگوهای ریتمیک و استفاده از روش آماری درونگروهی میتواند نتایج متفاوتی را رقم بزند.