از طبقه بندی بزهکاران تا طبقه بندی تکنیک های پیشگیری وضعی از جرم

در پرتو تحقیقات انجام شده در سال های اخیر، تکنیک های بیست وپنج گانه ای در قالب یک نظام منسجم، برای پیشگیری وضعی از جرم ترسیم شده است. مسائلی که لازم است بررسی شود این که، طبقات ترسیم شده در این نظام، برای پیشگیری از جرایم کدام نوع از بزهکاران مناسب است؟ آیا می توان برای بزهکاران گونه هایی را ارائه کرد که با اهداف پیشگیری وضعی از جرم سازگار باشد؟ گونه های بزهکاران و جرایم ارتکابی آنها، دارای چه ویژگی های جرم شناختی است؟
در این مقاله، به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای تلاش شده است برای بزهکاران طبقه بندی های جرم شناختی ارائه شود تا در ادامه بتوان تکنیک های پیشگیری وضعی از جرم را بر بنیان طبقه بندی ارائه شده در این نوشتار، استوارکرد. برای این منظور، مطالب این تحقیق در سه بخش ارائه شده است. در هر یک از این بخش ها، به شناسایی و تحلیل ویژگی های بزهکاران، نحوه تعامل جنایی آنها با عوامل موجود در وضعیت های پیش جنایی و همچنین تکنیک های پیشگیری وضعی از جرایمی که این بزهکاران مرتکب می شوند، پرداخته شده است.
نتیجه تحقیق حاکی از آن است که برای بزهکاران می توان یک گونه شناسی سه گزینه ای ارائه کرد. نخستین طبقه از بزهکاران، به بزهکاران تجاوزگر یا مزمن اختصاص دارد که سبک زندگی جنایی را در پیش گرفته و ریسک پذیری بالایی دارند. این بزهکاران از فرصت های وضعی ایجاد شده به خوبی بهره برده و در موارد لزوم خود فرصت خلق می کنند. برای پیشگیری وضعی از جرایم آنها از تکنیک های پانزده گانه مبتنی بر افزایش تلاش ها، افزایش خطرات و کاهش منافع حاصل از جرم، استفاده می شود. طبقه بندی دوم، ناظر به بزهکاران معمولی است که سبک زندگی قانونی را در پیش گرفته اند. این بزهکاران سطح ریسک پذیری پایینی دارند و فقط در وضعیت هایی مرتکب جرم می شوند که یا امکان کشف جرم در آن پایین است و یا این که در صورت کشف جرم، امکان توجیه رفتار جنایی متصور است. از این رو، برای پیشگیری از جرایم آنها لازم است که از تکنیک های پنج گانه مبتنی بر حذف عوامل توجیه کننده رفتار جنایی استفاده شود. سومین طبقه از بزهکاران به بزهکاران تحریک شده اختصاص می یابد که با ورود به وضعیت های پیش جنایی و یا رویارویی با بزه دیدگان مستعد و تحریک آنها از سوی محرک های وضعی یا بزه دیده شناختی، به ارتکاب جرم تحریک می شوند. برای پیشگیری از جرایم این بزهکاران از تکنیک های پنج گانه مبتنی بر کاهش محرک ها استفاده می شود.