بررسی الگوی خواب دانش آموزان 6 تا 9 ساله ی شهر تهران

امروزه مدت زمان خواب افراد حتی کودکان نسبت به گذشته کاهش یافته است. این اله به عنوان یکی از عوامل مهم دخیل در سبک زندگی در کودکان نادیده گرفته شده است. اکثر تحقیقات انجام گرفته در این زمینه الگوی خواب افراد را به صورت غیر عینی (Subjective) مورد بررسی قرار داده اند که دقت و کارایی پایینی دارد. در این مطالعه به بررسی الگوی خواب در کودکان پرداختیم.
پژوهش حاضر یک مطالعه ی مقطعی بود که به منظور تعیین الگوی خواب کودکان 9-6 ساله ی ساکن 12 منطقه ی شهر تهران در سال 89-1388 انجام شد. این مطالعه بر روی 270 کودک (151 دختر و 119 پسر) در سطح مدارس ابتدایی به روش عینی (Objective) انجام گرفت. اطلاعات خواب کودکان با استفاده از دستگاه فعالیت سنج و یک پرسش نامه ی خود گزارش دهی توسط والدین جمع آوری گردید.
کودکان مورد مطالعه به طور میانگین در طول شبانه روز 524 دقیقه می خوابیدند. همچنین در طول هفته به طور میانگین شب ها ساعت 11 و 23 دقیقه به خواب می رفتند و صبح ها به طور میانگین ساعت 8 و 2 دقیقه از خواب بیدار می شدند. کیفیت خواب کودکان 6/5 ± 2/83 درصد بود. دختران در مقایسه با پسران دارای کیفیت خواب بهتری در طول هفته (003/0 > P) و همچنین روزهای کاری هفته (001/0 > P) بودند. ارتباط معنی دار و معکوسی بین سن و طول زمان خواب (003/0 > P) وجود داشت. ساعت شروع خواب با سن رابطه ی معنی دار و مستقیم داشت (001/0 > P).
طول و کیفیت خواب کودکان مورد بررسی کمتر از مقادیر توصیه شده بود. علاوه بر این ساعت شروع خواب بیشتر کودکان بعد از ساعت 11 شب و ساعت بیدار شدن آن ها بعد از ساعت 8 صبح بود. کودکانی که سن بالاتری دارند، نیاز به توجه بیشتری دارند؛ چرا که نتایج این مطالعه نشان داد که آن ها دارای طول خواب کمتر و ساعت بیدار شدن زودتری بودند.