بررسی ژن pncA با استفاده از روش های PCR-RFLP و Allele-Specific-PCR در افتراق مایکوباکتریوم بوویس از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس

مایکوباکتریوم بوویس به عنوان عامل سل مزمن گاوی به صورت موردی انسان را نیز درگیر می کند. یک موتاسیون منحصر به فرد در نقطه ی 169(G←C) ژن pncA در مایکوباکتریوم بوویس آن را از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس متمایز می کند. استفاده از روش PCR-RFLP برای اولین بار در این تحقیق در جدا سازی این دو ارگانیسم مورد استفاده قرار گرفت.
این مطالعه بر روی 98 بیمار مبتلا به سل با بررسی میکروسکوپی، همراه با کشت و آنتی بیوگرام انجام شد. در قدم بعد، با استفاده از روش های Allele-specific PCR و PCR-RFLP تغییر نوکلئوتید 169 ژن pncA مورد بررسی قرار گرفت و همچنین نتایج حاصل با Spoligotyping مقایسه شد.
از میان نمونه های مورد بررسی، با روش آنتی بیوگرام 28 نمونه (57/28 درصد) مقاوم، 54 نمونه (1/55 درصد) حساس به پیرازینامید و 16 نمونه (23/16 درصد) فاقد رشد بودند. از 28 نمونه ی مقاوم، 3 نمونه (1/3 درصد) با روش های کلاسیک مایکوباکتریوم بوویس تشخیص داده شدند. با روش های مولکولی از 98 نمونه، 95 نمونه (93/96 درصد) مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و 3 نمونه (06/3 درصد) م.بوویس تشخیص داده شدند. مقایسه ی روش های Allele-specific PCR و PCR-RFLP با حساسیت و ویژگی 100 درصد با نتایج Spoligotyping انطباق داشتند.
نتایج این تحقیق نشان داد که فراوانی مایکوباکتریوم بوویس در جمعیت ایرانی با فراوانی 1/3 درصد، بالاتر از میانگین موارد بررسی شده ی پیشین است (5/0 تا 1 درصد). همچنین نشان داد که روش Allele-specific PCR به علت ارزان تر وسریع تر بودن روش انتخابی است و روش PCR-RFLP به منظور پیش گیری از عدم تطبیق های احتمالی در Allele-specific PCR می تواند جایگزین مناسبی باشد.