بررسی روش های برآورد و مدیریت هزینه های زیست محیطی حمل ونقل در ایران

این مقاله قصد دارد اطلاعات مفصلی را در مورد هزینه های زیست محیطی حمل و نقل و روش های مختلف کمی سازی اثرات خارجی منفی آن به واحد های پولی ارائه نماید. بنابر این مطالعه حاضر با رویکردی اقتصادی به منظور تبدیل این اثرات به واحد های پولی برای تجزیه و تحلیل سیاستها و بر نامه ریزی عادلانه تدوین خواهد شد که توجه به آن در جهان امروز، روز به روز در حال افزایش است.برای بیان نقش اثرات خارجی اقتصاددانان محیط زیست روش های مختلفی را ابداع نموده اند که بتوانند این اثرات را به صورت پولی محاسبه نمایند تا دیدگاه سنتی تجزیه و تحلیل هزینه- فایده رامتحول سازند و به جای آن در مطالعه پروژه ها دیدگاه هزینه های اجتماعی را جایگزین نماینداثرات خارجی یک اصطلاح کلی است که در بردارنده هزینه ها و منافعی است که در قیمت های معمول بازار منعکس نمی شود. این هزینه ها و منافع برای برنامه ریزی بخش حمل ونقل در طولانی مدت بسیار مهم است.هزینه های ایجاد شده توسط حمل و نقل با توجه به نتایج مطالعات گذشته و شناسایی اثرات ناشی از حمل و نقل در این مقاله به 20 گروه عمده تقسیم می شوند. در این مطالعه پس از بررسی روش های محاسبه هزینه هایزیست محیطی حمل و نقل مشخص گردید روش هدونیک که به معاملات واقعی بازار وابسته است، برای برآوردهایی که مستقیما تصمیم به انجام آنها برای ایران را داریم، اعداد واقعی تری نشان می دهد. روش هزینه های پیشگیری و هزینه کنترل با هزینه های زیست محیطی دقیق برابر نیستند. روش ارزشگذاری مشروط بسیار ذهنی بوده (براساس هیچ یک از معاملات بازار نیست) و پاسخ دهندگان تمایل واقعی خود را برای پرداخت دقیقا بیان نمی کنند و هنگام پرداخت واقعی تمایل آنها بسیار کمتر است. لذا باید همانطور که در تورش های این روش بیان شد اقدامات لازم در این خصوص انجام شود.در این مطالعه پیشنهاد شده است به منظور صرفه جویی در هزینه ها، برای برآورد هزینه های زیست محیطی حمل و نقل در ایران بجای برآوردهای مستقیم بوسیله هر یک از روش های معرفی شده، از رویکرد انتقال منافع یعنی تبدیل و تعدیل محاسبات سایر کشورها استفاده شود. زیرا اجرای طرح برآورد هزینه های زیست محیطی حمل و نقل برای ایران به صورت مستقیم زمان بر و پر هزینه می باشد و همین موضوع شاید اجرای مطالعه را با تاخیر روبرو کند.لذا استفاده از این روش پیشنهاد می شود. رویکرد انتقال منافع، روشی است تا به وسیله آن بتوان هزینه های زیست محیطی را با استفاده از مطالعات صورت گرفته در مکان مطالعات مشابه سایر کشور ها به صورت مقرون به صرفه تعمیم داد و برای مکانهای بیشتری مورد استفاده قرار داد.