توزیع فراوانی رگبار و الگوهای زمانی بارش در چند نمونه ی اقلیمی ایران

هدف از این پژوهش، بررسی تعیین الگوهای توزیع زمانی بارش در چند نمونه ی اقلیمی فراخشک، خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب ایران(بم، تهران، شیراز و گرگان) می باشد. برای این منظور، ابتدا توزیع فراوانی رگبار از لحاظ تداوم بارش(ساعت) و همچنین ارتفاع بارش(میلی متر) تعیین گردید. سپس با در نظر گرفتن سهم بارش های هر ایستگاه در تولید آب قابل ذخیره سالانه، کمترین ارتفاع بارندگی(آستانه) جهت بررسی در تعیین توزیع های زمانی بارش مشخص گردید. این حداقل برای ایستگاه های بم، تهران، شیراز و گرگان به ترتیب0/7، 5/12،0/10 و 0/10 میلی متر به دست آمد که این مقادیر 50٪ آب آن حوضه را تامین می کنند. در ادامه الگوهای توزیع زمانی بارش در ایستگاه های تحت بررسی با روش های تجربی هاف و پیلگریم تعیین گردیدند. معادله ی ریاضی الگوهای توزیع زمانی بارش به صورت میانگین گیری(روش پیلگریم) و احتمالاتی(روش هاف) در مختصات بدون بعد محاسبه گردید. مقایسه ی مقادیر حاصل از الگوهای پیشنهادی با داده های واقعی نشان داد که روش هاف و الگوهای توزیع زمانی احتمالاتی ارائه شده برای ایستگاه های تحت بررسی نسبت به روش پیلگریم تطابق بیشتری را دارند.