روش کنترل آلاینده های پرتوزا در رویداد آسیب دیدگی چشمه ی نوترونی رآکتور تحقیقاتی تهران

رویداد آسیب دیدگی چشمه ی نوترونی رآکتور تحقیقاتی تهران موجب رهاسازی مقادیر زیادی مواد پرتوزا از جمله پلوتونیم در آب مدار اولیه ی رآکتور شد. این رویداد باعث شد مقدار فعالیت پرتوزایی و ناخالصی ها در آب مدار اولیه از حد مجاز بالاتر رود به طوری که سیستم های تصفیه ی موجود در رآکتور دیگر قادر به رفع آلودگی نبودند. در نتیجه، راه اندازی مجدد رآکتور در شرایط ایمن، مستلزم حذف آلاینده های پرتوزا از آب مدار اولیه ی رآکتور بود. آلودگی آب مدار اولیه از نوع ذره ای تشخیص داده شد. از این رو، روش های تصفیه ی ذره ای برای رفع آلودگی آن مدنظر قرار گرفتند. در این راستا، کارآیی ربایش ذره ای نمونه های بسترهای الیافی برای انتخاب بهترین نمونه برای جداسازی مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی، از بسترهای با کارآیی جداسازی بالا استفاده شد. با این حال کارآیی آن ها برای جداسازی آلاینده های پرتوزا از نمونه های آب مدار اولیه ناچیز بود. به این ترتیب، نتیجه گیری شد که ذرات حل شده در آب رآکتور در مقیاس مولکولی و ذرات بسیار ریزی بوده اند. لذا
روش های تصفیه ی مولکولی مدنظر قرار گرفته و بررسی های انتخاب روش بهینه به این سمت سوق داده شدند. کارآیی جداسازی چندین روش تصفیه در مقیاس مولکولی مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از بررسی ها نشان داد که بهترین روش حذف آلاینده های پرتوزا در آب مدار اولیه ی رآکتور، استفاده از یک بستر کربن فعال است. نتایج بررسی های آزمایشگاهی کارآیی حذف آلاینده های آلفازا با یکی از بسترهای کربن فعال به ارتفاع عملیاتی cm40 را حدود %76 به دست داد. با استفاده از این کربن فعال دانه ای یک سیستم تصفیه به ارتفاع cm100 طراحی گردید. و با استفاده از آن خالص سازی آب آلوده ی مدار اولیه با موفقیت به انجام رسید.