بررسی رابطه پرخاشگری و خود کا رآمدی ادراک شده در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر همدان

پرخاشگریدرپیشبینیسازگاریروانی اجتماعینقش مهمی دارد. خودکارآمدی به عنوان عامل میانجی شناختی، بر قضاوت فرد در مورد توانایی تفکر، هیجان وعمل فرد اثرمی گذارد.
این مطالعه یک پژوهش همبستگی است که روی دانش آموزان پسر دبیرستانهای شهر همدان در سال تحصیلی 89-1388 انجام شد. نمونه گیری به روش خوشه ایچند مرحله ای صورت گرفت. به نسبت مدارس موجود در هر ناحیه، تعدادی مدرسه انتخاب وپرسشنامه های پرخاشگری باس و پری و خودکارآمدی ادراک شده موریس توسط 499 دانش آموز تکمیل شد.
نتایج نشان داد تنها 1/16% دانش آموزان از میانگین نمره بالایی در خودکارآمدی ادراک شده برخوردار بودند. 1/48% دانش آموزان پرخاشگری بالایی داشتند. بین دانش آموزان نواحی آموزش پرورش شهر از نظر متغیر پرخاشگری تفاوت وجود داشت. اما از نظر متغیر خودکارآمدی تفاوتی مشاهده نشد. بین پرخاشگری و خودکارآمدی ادراک شده رابطه منفی وجود داشت. بیشترین میزان پرخاشگری در دانش آموزان مقطع سوم دبیرستان مشاهده شد.
نتیجه نهایی: پرخاشگری بالا و خودکارآمدی پایین در نوجوانان از عوامل مهم و تعیین کننده در زندگی آینده این قشر به خصوص در زمینه های اجتماعی، هیجانی و تحصیلی میباشد و لازم است در برنامه های آموزش بهداشت روانی و ارتقاء سلامت مد نظر قرار گیرد.